Ogródek idzie spać

Nie udało mi się pociągnąć spraw działkowych tak, jakbym sobie tego życzyła.
Trafiły się dyżury w pracy i  czas na działkę przepadł bezpowrotnie.
I godziny pracy i moje przeziębienie i brak samochodu i wszystko na raz.

Jabłonka w tym roku oszalała i zarzuciła mnie ogromem jabłek.
Najpiękniejsze były te opadające w październiku. Są bardzo słodkie i soczyste. A ja bardzo skrupulatnie odrzuciłam całe białko czasem się trafiające, bowiem niepryskane te nasze drzewka.

Zrobiłam koło 60 litrów soku z jabłek, ok 40 kilo mam gotowej masy jabłecznikowej w słoikach, z najładniejszych zrobiłam czipsy - które chrupiące i naturalnie słodkie są świetną przegryzką:

Soki z winogron też są - 30 litrów i dżemy i powidła oraz inne słodkie smarowidła. Mąż narobił surówek i grzybki w marynacie, oraz powsadzał mięsiwa w weki na ciężkie czasy i leniwą żonę.
Staraliśmy się prace w spiżarni zakończyć do 11 listopada, gdyż w naszej domowej tradycji to taki końcowy moment zapobiegliwości.

Sukcesów nie było w tym roku, pomidory wyrosły wielkie i zielone, a potem szybko zmieniły się w czarne mumie na krzaku mimo pryskania przez sąsiada mego ulubionego, który nie może patrzyć na tą naszą ekologię upraw :))))
Marchewka wyrosła akurat na porcje dla świnek, pietruszka nawet do tej pory się tli w małej kępie:

To podobno odmiana zimowa, więc jej nie wyryłam z ziemi.

Poziomki mimo późnego przesadzenia kwitną i owocują w dalszym ciągu mimo mrozów:

Truskawkowe pole też chyba przeżyje, a niektóre krzaczki zakwitły:

Z ziemi wybijają się pierwsze kwiaty - chyba mam tu cebulice:

A w chaszczach specjalnie zdziczałych, gdzie nie było cały rok pielenia wyrósł mi najprawdziwszy urzet!

Posiałam tam około 20 nasion, a mam tyle co nic. Ale dobre i to. Może zimę przetrwa.

W każdym razie nie planuję już siania koperku, marchewki i pietruszki, tudzież sałaty - głupiego robota.
W części warzywnej w przyszłym roku będą buraki, fasola w odmianach i len.
Len oczywiście zamierzam utłuc według pradawnego zwyczaju i potem pobawić się w łączenie go w wełenkach.
Ma być sporo kwiatów.

Mimo sentymentu pozbawiliśmy życia pradawną gruszę, jeszcze przedwojenną.
Wielka korona dawała cień na połowie działki, liśćmi zasypywała 3 ogródki bardzo skutecznie, owoce liczne, niewielkie, rozkładające się na drzewie zanim spadły zwabiały tylko osy.
Kilka razy była porządnie nawożona, miała prześwietlaną koronę.
Nie skorzystała z szansy.

Któregoś tygodnia odbyła się masakra piłą mechaniczną, a Bajtek czynnie pomagał przenosząc konary.

Włącz sobie dźwięk :)))
Masakra dotyczyła gruszy, ale w pierwszym roku oprawiania działki podobnie potraktowaliśmy łany winorośli!
Zaplątany Bajtek ma jednak ogrom siły, pies waży 14 kilo a potrafi dźwigać spore belki.
Tu targał kawałek korzenia o wadze ok. 25-30 kilo. Moi panowie we dwóch go przenosili.

Jeszcze pobielimy drzewka ocalałe, jeszcze tam zajrzę po gospodarsku, ale rękawice poprane, ciuchy robocze uporządkowane, lepsze narzędzia wywiezione.... ogródek pójdzie spać.