Rozstanie

Dokładnie 31 lat byliśmy razem.
Z niewielkimi przerwami - a to dzieci się pojawiały, a to coś mi odbijało.
Szmat czasu.
Pokochałam go miłością od pierwszego spotkania, od pierwszego oddechu, od pierwszego smaku.
Bywało lepiej i gorzej, bogato i skromniej, ale byliśmy razem.
Były przerwy, były rozstania - ale wracaliśmy do siebie z jeszcze większym ogniem.
Było nam ze sobą dobrze, i już.

W końcu do naszych drzwi zapukały takie dwie: Bida i Nyndza, i okazało się, że nasza miłość tego nie wytrzymała. Nie dane nam już być razem, nie mogę już z nim być, nie mogę......

Codziennie rano budzę się i pierwszą myślą jest: - To sen był! Głupi i niedorzeczny sen! To nieprawda!
Potem dociera, że stało się! Zaczynam napotykać za dnia jego ślady wyryte w mózgu i w czynnościach codziennych - jego nie ma, tylko jego nie ma!!!!!!
Tak bardzo mi go brak.
Tak za nim tęsknię.
Brakuje mi go.
Ale równocześnie cieszę się. Jestem z siebie coraz bardziej dumna, że przerwałam niedorzeczność.
Tylko moje ciało pokazuje jak go brak!

Rozstałam się z papierosem.
To już jutro 60 dzień bez niego.

Ja co prawda sama sobie ustawiłam dawno temu pewne zasady:
nie palić w miejscach publicznych,
nie palić w domach niepalących,
nie palić w pracy,
nie palić we własnym domu poza kuchnią z wywietrznikiem,
ale sama świadomość, że mogę i nikt mi nie broni była dla mnie ważna.

Absolutnie nie pomagają palaczowi dobre ciotki z radami nt zdrowia. Zwłaszcza jak nie boli i nic nie dolega.
Kasa owszem, ale to nie warunek konieczny, niejeden w podobnej sytuacji dachówki z domu sprzeda, aby kupić fajki.
Czasem to jedyna rozrywka. Gdy nie można na nic innego sobie pozwolić.
Czasem utrzymuje nas o dziwo przy życiu, bo ja teraz śpię. Śpię 8 - 9 godzin w nocy i w ciągu dnia 2-3 godziny. Poza tym okresem nie mam na nic siły. Moje ciśnienie to 80/40.
Zjadam sól łyżeczką by podnieść ciśnienie, piję hektolitry kawy i pozbyłam się magnezu całkowicie.

Problem utycia nie jest dla mnie żadną tragedią.
Ważę 62 kilo! To jeszcze nie otyłość, a nadwaga.
Mam 100 w biodrach, 80 w pasie i 97 w biuście. Przybyło mi dokładnie 10 kilo a wraz z nimi po 10 cm w tych szczegółach. Najmniej utyły nogi - tylko po centymetrze. Rączki też jak u kulomiotki :)
Mam brzuszek i już żadnych spodni. Z przodu dalej mam talię, z boku wdzięcznie się wypinam tyłkiem i udaję Hildę!

Na spotkaniu z wrzecionem i Basią Fanaberią już miałam prawie tą wagę co ostatecznie, ale jeszcze udało się na wdechu dżinsy wciągnąć :), tam jednak te 3 kilo było mniej!

Postanowiłam napisać o tym gdy waga stanie.
Stoi tak już chyba 8-10 dni, teraz albo zostanie albo sama zleci troszkę. I powiem Wam, że nawet parcia nie mam na siebie taką suchą.
Całe życie ważyłam mało. 50 kilo przekroczyłam jak miałam jakieś 43 lata.
Najmniej jako dorosła ważyłam 42 kilo i to było po urodzeniu pierwszej córci.
Ostatnie lata to 52-54 latem, zimą do 57.

Teraz mam biust!!!! Mam piękny cyc i nie muszę opancerzonych ufiszbinionych cyckonoszy z drutami wkładać, bo sam się unosi i teraz dla mnie te cudne koronkowe staniczki, co to w szufladzie przeleżały jako surowiec na gipiurki do ozdóbek :)))))
Jak orzekł kochany małżonek czule - pysk mi się wygładził!
Mam dupcię i nózię i zamierzam ich użyć!
Nie jestem załamana teraz. Owszem, szok był i łzy. Ale uznałam, że tylko kretynki ryczą z tego powodu.
Można się dołować, a można znaleźć same atuty.

Wiem, czemu puszyste Panie unikają spódnic latem :)
Ale w takich można się czuć komfortowo!

Biała - łup z lumpka.
Kwiecista - uszyta od podstaw, z mini halką jedwabną, wymiętolona bo świeżo ze sznurka zdjęta.
Turkusowa - przerobiona lumpkowata: odgięty zaszyty na gumkę tunel, przyszycie dzikich tunelików na pasek, doszycie falbany celem przedłużenia, ufarbowanie. Jeszcze muszę dokupić sznurek elastyczny długi na 2 metry do wiązania w pasie bo mi spada ta kieca jednak i na Maańce tasiemka też musi trzymać.

Całą wielką półkę rzeczy za małych odłożyłam. Jak nie schudnę to wywalam.
Samopoczucie mi się poprawiło jak kupiłam kilka par gaci L, no nic tak kobiecie dobrze nie robi jak dobrane do figury dessus :))). Nie inwestowałam w elegancję, a w wygodę za 3 zł w markecie i jest bajkowo!
Z resztą poczekam na unormowanie wagi, bo już wczoraj ważyłam 61 kilo.

Z miłością popatrzyłam na Madzię Gessler, jaka ona cudna w tych fatałaszkach!
Ja co prawda inny styl wolę, ale tak szczerze, to najbardziej chcę zostać Hildą!
Popatruję co tam okrąglaczki wkładają, okazuje się, że całą masa ciuchów wygląda świetnie i bajkowo!
Niejeden sweterek cudnie niedopięty zyskał na urodzie, wszelkie draperie tuszują brzuch, korale wyszczuplają i wydłużają. Nie ma potrzeby worów wkładać.

Tylko spodni brak okrutnie :))))), nawet na rower nie mam i zasuwam w spódnicach, ale te w które wchodzę - krótsze -  na rowerku robią się do połowy uda - co nie pozwala skupić mi się na jeździe :))))) Makabra.
W getrach wyglądam idiotycznie niestety.
W sumie trzeba wyjąć jakąś burdę i proste większe spodnie letnie wykroić z wiskozy czy lnu.
Na jeszcze jedną spódnicę z falban odłożyłam surówkę i koszulkę bawełnianą we wściekły amarant.
I fryzurę trzeba jakoś dopasować.

A na głupie teksty nauczyć się odpowiadać jak zadowolona, szczęśliwa, piękna i zgrabna Kobieta!
Bo jakie się czujemy - takie jesteśmy!