Yarn Art

W przędzeniu to nazwa wełny z bardziej swobodnym sposobem utworzenia.
Zabrałam się i ja za mieszankę merynosa i lnu.

Wyciąganie prostej cienkiej nitki przestało ekscytować i mając trochę tworzywa postanowiłam teraz uprząść bardziej "artystyczną" nić.
W trakcie łapałam w przypadkowych miejscach troszkę więcej czesanki tworząc rodzaj zgrubienia.
Muszę przyznać, że to co każdej prząśniczce na samym początku wychodzi łatwo i naturalnie to już bardziej zaawansowanej sprawia kłopot. Chwila zamyślenia i leci prosty odcinek.

Jak wiecie dysponuję bardzo trudnym kołowrotkiem. Znawczynie tematu twierdzą, że przędę na sprzęcie dekoracyjnym. Cicho sza, bo jeszcze Gad w to uwierzy! Dla mnie to roboczy, bardzo trudny model!
Nie zasługuje on bowiem na bycie kwietnikiem, ani na pustą dekorację. Na nim też można!

Problemem jest mała szpulka, na którą mieści się mało nici, wagowo przeciętnie 6-8 deko, najczęściej 130 do 180 metrów. Mało.

Ale nitka wygląda tak:

To są niewielkie zgrubienia, bo robiłam je tak pod siebie, nie bardzo lubię robić z wełny, która ma wielkie guzły, zawsze mi one wpadają na lewą stronę. Natomiast tu powodują lekkie uprzyjemnienie roboty.

Sprzędłam tego ok 75 deko. Z 25, zrobiłam dla siebie tuniko-bluzkę.


To rozmiar 36/38.
Na środku wykorzystałam najcieńsze nici, które uznałam za nieudane bo bez gruzełków, ale za to wymodelowały mi talię bez kombinacji z ilością oczek.

Dzięki zawartości lnu wełna jest raczej na wiosenne temperatury, nie grzeje bowiem tak jak sam merynos, a dodatkowo len powoduje uczucie gładkości jak przy satynie. Mimo, że motki były "trzepane", aby włos postawić len jest lnem.
Rękawy to-to ma ciut za łokieć, a sięga mi do połowy bioder.
Zrobiony na drutach 3,5.

Pół kilo w motkach po 225 metrów i po 10 deko trafiło do sklepu Kaszmir.

Aby powstały takie motki musiałam niestety w środku zastosować łączenie.
Jak pisałam, na swojej małej szpulce upchnę do 8 deko.
Całe szczęście, że jeśli ktoś zdecyduje się na zakup ręcznie uprzędzonej wełny to raczej światła osoba i zdaje sobie sprawę, że to rękodzieło. A z rękodzieła jedna z pierwotnych form.

Kiedy ją miałam na kołowrotku nasuwała mi się nazwa "Leśne owoce z kroplą śmietany", lecz uznałam, że tej mojej fantazji trochę trzeba lejce skrócić i dlatego to "Owocowy Tweed".

Być może jakieś "Pierogi ze skwarkami" czy "Moja klatka schodowa" powstaną :))))))

Jeszcze Wam napiszę, że kiedy ją miałam na szpulce, czesanka przesuwała się między palcami słuchałam Dalidy. Różnych utworów.
Ta wełna jest nasycona Jej muzyką.
I żalem, że taka piękna miała tak nieszczęśliwe życie.
I tym, że sztuka jest wieczna, a artysta poklasku nie potrzebuje bo go widać.
Zawsze.
I myślą, że życie jest piękne i warto nawet w najgorszej chwili wyśpiewać radość. Pełną piersią!