Wygrałam!

Candy u Dorotki wygrałam!!!!!

Kota w worku! Zagadkę! Niespodziankę!

Dorotko, ja się ucieszę nawet ze sznurka uplecionego do nawleczenia przy dekolcie! Oby własnoręcznie jako rzekłaś! Będzie mi Ciebie przypominał zawsze gdy coś dopieka.
Bardzo szanuję i cenię wszystkie rzeczy podarowane mi przy rozmaitych okazjach.

Cieszę się podwójnie, bo tego dnia wstałam z ciężkimi myślami "nikt mnie nie kocha, nikt mnie nie lubi".
Każdy ma takie dni.
W dodatku pies dostał rozstroju kiszkowego, auto straciło hamulce, jabłonka wściekła się w tym roku i końca przerobu jabłek nie widać.

Nie poddałam się jednak, na hamowaniu biegami dojechałam do mechanika. Potem zostawiwszy psa pod opieką Synusia pomaszerowałam do Mamy i Brata.
Mama uszczęśliwiona została dwiema bluzeczkami, a do domu - dla siebie lub synka nabyłam czapeczkę i szalik od Pani Emerytki za całe 8 złociszy. Nawet nie próbowałam dać innej ceny bowiem obie rzeczy wełniane, a Pani zapewne dorabiała do emerytury.
Żal mi starszych ludzi. Bardzo. Często są samotni, bez szans na dorobienie do podłych pieniędzy. Widzę jak mojej Mamie ciężko, jak musi się nagłówkować nad garem. Kiedyś mogłam jej pomóc bardziej.

No nic. Wracałam inną trasą. Znienacka wstąpiłam do przybytku ze szmatami. Rzuciłam okiem na swetry w poszukiwaniu prościucha dla Syna lub Męża. Zero.
Naraz na podłodze zobaczyłam wielki czarny, na wpół rozdarty worek.
A w nim - ??????
Całe komplety dla szwedzkich tkaczek!

Jak się poklepałam po portfelu i kieszeniach to udało mi się uzyskać całe 16 zł. No to nabyłam!
Każdy komplet kosztował złotówkę!

Ten powyżej zostawiłam w całości - ma wzór na haft, kanwę, igłę i wełnę.
Całość zdobyczy pochodzi z lat siedemdziesiątych :))))))

Nie będę jednak tkać gobelinu z jeleniem, chatką szwedzką w szwedzkich górach, szwedzkiego ostu i szwedzkich rybek w akwarium. Rozbebeszyłam wszystkie opakowania. Wśród wełny znalazłam też len - w motkach i pasmach, oraz złotko i sreberko.

Popakowałam w worki.
Wieczorem jeszcze oddzieliłam single od 2 ply. Mam tego 1,80 kilo.

Może nie rarytas wielki, bo wełna jest w pasmach - pocięta, ale odcinki mają 130 cm. Jest raczej lekko szorstka, lecz nie wadzi takiemu mamuciemu ludziowi jak ja.

Cieniznę spróbuję połączyć merynosem i zrobić swoiste Kauni :)
Merynos od Izy w naturalnym kolorze świetnie się łączy z innymi włóknami, może łączenie uzyskam stałe. Ewentualnie sprawdzę, czy navajo utrzyma łączenie w ryzach, jeśli nie to splotę 2 ply potem i uzyskam fajną kolorową wełenkę.
Bowiem w Basi chuście ujrzałam coś ślicznego i marzy mi się coś podobnego.
Lub zacznę od grubszej i zrobię coś na kształt szalonej tuniczki Agatowej.
Lub wykorzystam to w żakardzie.
Lub w końcu wyszyję dywanik do buduaru.
Lub oddam Mamie - zawziętej tkaczce.
Lub sama w końcu coś wygobelinuję, bo ramę posiadam.
Pomysłów sto.

Ta zdobycz uradowała mnie bardzo-bardzo.
W życiu takiego zakupu  nie udało mi się zrealizować w lumku. Myślałam, że tylko Agata ma takiego farta.

A wieczorna wiadomość o szczęśliwym losie u Doroty dla mnie i Frasi spowodowała zamglenie ócz, napływ kataru i kłamanie mężowi, że mi coś do oka wpadło!
Nie wolno mi nigdy tak myśleć jak rano. Absolutnie!

W międzyczasie dostałam informację, że dalej potrzebna będę w sklepie od czasu do czasu, mój kredyt bankowy dobiega mety, mężowski dług w firmie też, będzie dobrze!
Oby tylko chyrlawica poszła precz, bo zdycham już trzeci tydzień.

Idę zaraz do sklepu reklamować zabawkę zakupioną na urodziny dziecięcia i szukać czegoś innego.
Własny mąż wsunął mi jeszcze w kieszeń cztery złote i szepnął - wykup resztę!
:)))))
A miałam takie wyrzuty za wydatki na wełnę.