Zielona sukienka

Marzyła mi się sukienka jak tylko zobaczyłam w darze od Wróżki 6 motków zielonej Virginii.
To mój ulubiony kolor. Bardzo udany odcień.
Aby szybko zrobić sukienkę użyłam szydełka i wydziergałam najprostszymi ściegami. Zużyłam na nią jakieś 28 deko i dalej mam na drugą taką :)
Szczerze mówiąc myślałam, że zużyję ok 0,5 kilo.

Z pozostałej ilości wyjdzie mi chyba jakiś żakiecik do kompletu, jeszcze nie mam pomysłu, chyba do następnego lata poczeka.
Projekt własny i nakombinowałam się jakby to model był z wybiegu. Prułam jak głupia dużo i kilka razy.
Zaczęłam od środkowego podbiuścianego otoku, potem dodałam górę i dół. Następnie dorobiłam rękawki i obdziergałam brzegi.

Aby sukienka dołem się poszerzała dodawałam stopniowo słupki we wzorze.

Najdłużej trwało szukanie materiału na haleczkę, w końcu dostałam wiskozę w odpowiednio radosnym kolorze. Uszyłam ją za dużą, ale nie będę poprawiać bo już mi się nie chce. Znalazłam swoją koszulkę nocną bawełnianą w której powiększę dekolt i zafarbuję na zielono, będzie bardziej dopasowana i do ciała i do pory roku.

Lubię ją bo jest luźna, rośnie wszerz ze mną bo już nabieram ciała, mam do niej zieloną bieliznę, buty, torebkę i całe morze dodatków.
Na lata, bo Virginia jest bardzo wytrzymała. I to w zasadzie koniec letniego dziergania, bo resztę, którą mam na drutach skończę najpewniej jesienią.

Zdjęcia w plenerze na rusałkę, bo mi moja ulubiona spinka wtedy poszła. Bardzo rzadko mam rozpuszczone włosy, noszę rozmaite podpięcia do góry lub proste bananowe koczki. Nie lubię jak mi się włos plącze i łeb poci latem. A poza tym nie mam pomysłu na fryzurkę, a to najprostsze rozwiązanie - spiąć.

Marzę by poszyć.
Moja maszyna jeszcze bez stałego miejsca, jeszcze moja pracownia w powijakach, na strychu czeka na wniesienie stara bieliźniarka, w której mam małe szmatki. Reszta większych popakowana w pudła w szafie. Nie wiem, co w którym jest i trzeba wszystko wywalać i kopać. Nie ma gdzie jeszcze.
Na jutro zarządziłam wniesienie jej do domu. Niech staje gdziekolwiek. Bylebym mogła coś z niej wyjąć, a potem sobie uszykuję kawałek stołu, który nie drga razem z maszyną :).
Ech!