Cud piąty

Ładne?
Dla mnie śliczne, ma ten kłębuszek kolory tych pierwszych kwiatków malutkich w doniczusiach. Kiedy zaczynają pojawiać się hurtem w kwiaciarniach to dla mnie już ta wiosna w sercu jest!

Ten kłębuszek powstał znów dzięki cudowi!

Między dostawami połowy sklepu z pasmanterią, dokładnie 10 lutego listonosz wtargał na mój strych wielką paczkę:
Otóż i ona, na honorowym miejscu, gdzie proboszcz siada :)

Akurat odkurzałam, więc chociaż mi dech stanął, nie przerwałam. Kiedy kłaki psie i kocie poznikały otworzyłam drżąc to pudełko i wyjęłam zawartość:

Poczekałam na Ulubionego, który jak już pooglądał to zagonił i mnie do woskowania.
Woskowaliśmy trzy razy, po każdych dwóch godzinach mąż szlifował i nakładaliśmy kolejną warstwę.
Kiedy wyschło, dałam mu w prezencie te puzzle do składania - bo akurat to były jego imieniny, czym go bardzo uradowałam :)
Nie szczędziłam przy tym pochwał i wyrażałam głośno zachwyt, co powodowało szybsze składanie, aż oczom ukazał się taki oto sprzęt:



Tu moja lalunia z przodu i z tyłu, oraz rzut oka na szpulkę z wrzecionem

Na szpulce wije się merynos, o którym trochę później. Pierwsza uprzędziona to była ta radosna wełenka pokazana na początku! Tak mnie radość rozpierała, że wybrałam najbardziej słoneczny odcień!!!!

Cud był zaskoczeniem jak i inne, był największą zagadką - jak, po co, dlaczego.....

Wstrzymałam się tydzień z pisaniem, bo nie potrafiłabym zdania sklecić.

Otóż, któregoś dnia zadzwoniła do mnie jedna z blogowiczek, która nie mniej nie więcej postanowiła kupić mi kołowrotek!
Nie wiedziała tylko jaki, więc tylko dlatego zadzwoniła do mnie, aby szczegóły dogadać.
Kiedy rozmawiałyśmy pierwszy raz wcale nie zrozumiałam tego co do mnie mówi. Myślałam, że się pomyliła wybierając numer telefonu, potem, że pewnie ja źle zrozumiałam.

Ale był potem konkretny telefon, gdzie podczas rozmowy Pani pisała maila i potrzebowała jeszcze szczegółów do wysyłki i dodatkowych akcesoriów. Przytomnie domówiłam linkę elastyczną, bo gdyby pękła nie można by szybko uruchomić kołowrotka.

O moim marzeniu wiedziała rodzina.
Wiedzieli, że ten kołowrotek odkąd wróciłam z Poznania śnił mi się po nocach. Potem kiedy nauczyłam się Gada, przestałam o tym mówić. Skupiłam się na szukaniu szpulek, na nauce przędzenia i na właściwościach wełen. Teraz, kiedy czas zasiłkowy wcale nawet nie wspominałam o takiej fanaberii jak Fantazja.

Kogoś poniosło, ktoś postanowił mnie uszczęśliwić.
Ja od razu zastrzegłam, że zapłacę, tylko trudno mi ten moment wskazać. Usłyszałam, że to nieważne, oddam jak będę miała.
Tą Osobę cieszy, że mogła mi radość sprawić. Wie, że ja to wykorzystam, że oddam wtedy, kiedy będę miała, bo zna moje położenie obecne.
Jest szczęśliwa - bo chociaż pozbyła się grubego grosza - wie co ja przeżywam. I mówi, że dla takich chwil warto.

Zaufała mi bezgranicznie. Nie mogę do dziś o tym swobodnie pisać, zatyka mnie. To nie jest do przekazania w kilku słowach.
Poza tym jak to Laurka kiedyś określiła: mam trzymać pysk pod honorem!
Co oznacza, że także Ta Osoba zostanie Tajemnicą.
Bo niech nie wie lewica co czyni prawica..... zapisano cuś tak, albo podobnie....

BARDZO DZIĘKUJĘ, ZA ZAUFANIE, ZA RADOŚĆ, ZA TAKIE PRZEŻYCIA!





Stary kołowrotek jest dużo lżejszy, nazwałam go od razu "turystyczny".
Mąż zaraz stwierdził, kiedy posłuchał ciszy z kołowrotka Kromskich, że w starym moim popracuje nad ośkami i wyciszy. Nie mógł tego zrobić, bo nie dawałam mu czasu na rozebranie.
A wieczorem cała rodzina swobodnie ogląda film, bo mnie nie słychać.

Fantazja jest nawoskowana, trochę razi sklejkowe koło, ale wymyśliłam sobie motyw róży art deco, którą może kiedyś namaluję, lub znajdę jakiegoś artystę.
Szpulka jest dwa razy większa od mojej starej, ma kilka przerzutek, na których jeszcze nie mogę pojąć co mogę zrobić, wiec wybieram najbardziej podobne do starego ułożenie.
Szpulek mam trzy, więc skończyło się moje odwijanie na kłębki uprzędzionej nici!

Dość wolno tworzy się 2 ply, na starym śmigało. Nie mogę się przyzwyczaić, że zahamowana szpulka opada haczykami na dół pod wpływem ciężkości, przez kilka dni nie wiedziałam jak mam nitkę akurat plecioną na chwilę unieruchomić, wreszcie okręcam ją wokół regulacji naciągu.
Ale komfort pracy - niewymierny!
Według mnie jeszcze można się przyczepić do Leniwej Kaśki, jej umiejscowienie nie jest zbyt wygodne. Ja mam szczupłe nogi, a jednak nici się ocierają.
Zanim cokolwiek ruszyłam, naoliwiłam. Dzięki temu nic nie skrzypi. Słychać tylko szum.

Trochę muszę na nim popracować, zanim zacznę uzyskiwać takie efekty jakie wymyślę. Ale i wsadziłam na niego merynosa, który nie dla każdego jest łatwy do przędzenia.
Stary kołowrotek będzie usprawniany, nie będzie wyrzucony, jest mi na razie potrzebny, ale być może uszczęśliwi za jakiś czas prządkę bez własnego kołowrotka? Trudno mi to dziś deklarować. Fantazja w swoistym leasingu, pomysły też mi się mnożą. Stary Gad ma już dwie szpulki!


Pozostaje mi teraz marzyć i wierzyć, że uda się szybko oddać dług, zebrać na kurs do Lądka, znaleźć dobrą pracę i odkryć wszystkie możliwości Fantazji!
Jako Dziecku Szczęścia powinno się udać!

Wysłałam maila w sprawie pracy..... ech!
Teściowa kochana zawsze mi życzy Posady, a nie Roboty....

Mąż zaskoczony takim biegiem w ostatnich dniach szepce z dziećmi na boku, pewnie mnie obgadują, i boją się, że narobiłam manka.....

Bo nienormalne są te CUDA, prawda?

Znikam, bo czas w kuchni cuda uczynić na obiad.....