Gołębi lot PL 0200 07 1293

Gołębie mnie prześladują.

Kiedyś ja im zajęłam mieszkanie i długo po adaptacji strychu wpadały nam przez okna do mieszkania. Potem gościły na strychu, a że były nieuprzejme i obrabiały mi suszące się pranie zainstalowaliśmy okna zamykające się bez szpar.
Pozostała "studnia".
Miejsce w starej kamienicy gdzie Niemiec wymyślił sobie okna kuchni wszystkich lokatorów. Nawet nie widząc drzew za oknami tylko odpadający tynk z ceglanych ścian ludzie porobili parapety i utrzymywali te okna w czystości. Ja nawet mieszkając na wyżynie dostąpiłam łaski słońca i nawet udawało mi się tam kwiatki trzymać.
Niestety, gołębie skutecznie zanieczyszczały nam te okna.
Po jakimś czasie położono siatkę. Pomogło.
Niestety głupi sąsiad wyprowadził sobie rurę przez tą ochronę i ptaki zaczęły znów zdobywać parapety. Znów przez rok nie było komu zaszyć siatki. W końcu sąsiadka z piętra niżej namówiła mojego chłopa do pomocy.
Już było wszystko naszykowane, aż tu ja wpadam z nowiną, że na dole są pisklęta!
Matka gołębica jak to gołąb, nieskładnie i nieporządnie utkała posłanko i dwa dzioby czekały na aprowizację.
No to czekaliśmy. Młode w końcu podrosły, zaczęły fruwać. W końcu nadeszła ta pora. Ale jeden z nich nie wyfruwał. Spokojnie dreptał na dole i kombinował jak nas wkurzyć.
Jako pomysłowi ludzie straszyliśmy ptaszka klaskaniem, wołaniem, w końcu dzieciaki psikawkami lały wodę. Sąsiadka już chciała tego durnego zamknąć na stałe, no ale ja się nie zgodziłam. Pomógł sąsiad kawałkiem podpalonej gazety, którą zrzucił na dół. Gadzina wyfrunęła, otwór został zaszyty. Spokój.
Obok śmietnika pobliski trzepak co rano i wieczór zajmują gołębie. Kadr jak z Hitchcocka.

Rok temu niepokój o biedaka nie pozwolił mi nie reagować, opisałam to tutaj.

A dzisiaj.....
Weekend odpracowywałam na działce, poplewiłam, posadziłam co nieco, potoczyłam okiem gospodyni. W niedzielę wpadliśmy na pół dnia, aby dokończyć robotę. Posadziłam wkoło płota aksamitki.
Kiedy się odwróciłam, za sobą ujrzałam gołębia, który dreptał za mną w odległości ok 40-50 cm. Kiedy ja za nim szłam on odsuwał się, ale kiedy zmieniałam kierunek on też. Potykał się jednak i nie fruwał, tylko dziobem nurkował w ziemi i wtedy rozkładał skrzydła, aby utrzymać równowagę.

Nie mogłam go zostawić na działce, gdzie łazi lis, żyją koty, prawie każdy ma psa. Wpada tam bażant i czasem jastrząb. Są i działkowicze z gołębiami, ale takie stado mogłoby zadziobać znajdę.
Na nodze znaleźliśmy obrączkę. Gołąb jest wychudzony.




Znalazł się stary kosz piknikowy do którego wsadziliśmy nieboraka.


Po powrocie do domu zorganizowaliśmy lokum


a w necie zaczęliśmy poszukiwania właściciela.

Numer na obrączce oznacza kraj, oddział, rok urodzenia i numer indywidualny ptaka.
Nasz jest Polakiem, ma dwa lata, pochodzi spod Krakowa. Okręg Olkusz.
Nie miał drugiej obrączki, która pewnie sparciała jeśli ptak się zgubił i długo błąkał. Ptaki z tego okręgu startowały całkiem niedawno w Niemczech, nie wiem jednak czy ten tam był. W zasadzie i 1000 km mogą pokonać w jeden dzień, ale to już wyczyn.
Cokolwiek by nie było, ptak był wyczerpany. Dostał wodę, świeżą gazetkę z reklamami i ziarna z karmy dla świnek morskich.

Znalazłam też prezesa koła gołębi pocztowych w tym okręgu, zadzwoniłam, przekazałam informacje i czekam na wieści.

Czarna wersja jest taka:
- do gołębia nikt się nie przyzna, jeśli się dawno zgubił to nie trafi już do domu, jak go pewien działkowiec z innego ogrodu nie weźmie to muszę go wypuścić na łaskę losu.
- wersja optymistyczna: znajdzie się właściciel!

Do domu z psem, dwoma kotami, dwiema świnkami i szczurkami dołączyła ładna ptaszyna.


A ja dbam, aby odpowiednia konfiguracja zwierząt była koło siebie.
Zwłaszcza Behemot (kot) miewa mordercze instynkty. A nie tylko chodzi o życie, ale i strach gołębia.
Co dalej z bidakiem będzie? Zaczynam się o niego martwić. Gołębiarze mieli dzisiaj zebranie o 20 i nikt nie zadzwonił do mnie.
Z zaplanowanych: szycia, kończenia szydełkowej bluzki, tudzież prasowania - wyniosłam wiadomości nt gołębi.