Wsio razem i do kupy

Od końca maja, a dokładnie od Dnia Matki moja teściowa robi rodzinne zebrania:
- Dzień Matki
- Dzień Dziecka
- Dzień Ojca
- rocznica śmierci Teścia
- urodziny "kogopopadnie"
- odnowienie więzów rodzinnych
- a może grill?
- bo wy mnie nie odwiedzacie!

Nosi ją.

No i wizja kolejnych spędowisk przyprawiała mnie o ból głowy. Pogoda jednak zachowała się wspaniale bo lało i kolejne imprezy Teściowa przekładała. W niedzielę odbyło się tylko jedno spotkanie o tematyce jak wyżej.

Teściowa relaksowała się pokazując najmłodszym roślinki licząc, że wychowa następne pokolenie pomagające jej w robotach:


Małżon zajął się aprowizacją i sprzątaniem:


W miarę nadchodzenia kolejnych gości powiększaliśmy stół:


Najmłodszy gość padł pod brzoskwinią:


A ja świętowałam jednoosobowo Światowy Dzień Dziergania Publicznego:


Młodzież pościągała zewsząd i zrobiło się sympatycznie.

Ale następnego dnia moja córka Olga miała urodziny. Przezornie nie przypomnieliśmy mamie o tym, aby skupiła się na Dniu Matki, Ojca i Dziecięcia.

Ola nic nie podejrzewała, a w zasadzie była lekko zła na swojego chłopaka, który pokrętnie odmawiał udziału w tym zbiorowym szaleństwie. W końcu bąknął pod nosem, ze może wpadnie na chwilę - bo "musi pisać pracę".
Olcia przyjechała prosto z pracy autobusem. Po chwili Kasia (starsza) poprosiła naszą trójkę o pomoc w wyładowaniu "bardzo ciężkich zakupów".
Ola posłusznie ruszyła w stronę bramy ogrodowej.

Kiedy wyszła pierwsza, nagle zza muru wyłonił się Łukasz!
Gęba jej pojaśniała! Łukasz tymczasem podał jej maskotę krówkę i wskazał ręką: Oto prezent dla Ciebie Kochanie!


Do krówki przyczepiony był kluczyk!

Olę zatkało! Nie wierzyła! Sprawdzała, czy nie śpi! Patrzyła na nas, a my wskazywaliśmy na Łukasza - to on!! Nie my.
Mamusia była w spisku i przygotowała kokardę. Użyczy również wsparcia w OC, ale nie finansowego. Pomysł i zakup nie od nas wyszedł. Nie stać nas na takie prezenty. Nawet okazje.

Radocha i zaskoczenie biły od niej na odległość:




Zaraz ruszyła w rundę honorową dookoła działek:







No i chyba widać na tej buzi to wszystko: łzy, radość, niedowierzanie.

Powiem Wam, że cieszę się razem z nią.
Baliśmy się co babcia powie, ale ta rzekła: Łukasz to dżentelmen!

Oby nie było, że się poprzewracało: samochód punto, rocznik 99, okazja od znajomego, diesel. Łukasz ostatnie pracowite dni "pisząc pracę" poświęcił na pucowanie i woskowanie autka. Zapracował na nie sam.

A dzisiaj mamusia zaserwowała tort czekoladowy z nutą ajerkoniaku.
Tylko nawet fotki nie zrobiłam. Średnica 35 cm, wysokość 13. Zeżarte całe.
Dziecko poprosiło o futeralik na aparat foto. To będzie prezent ode mnie.