Żółta sukienka

Kupiłam onegdaj kupon pomarańczowej bawełnianej satyny na all...o.
Na fotce to był miły ciepły odcień, na jawie okazał się wpadający w miedź, w związku z tym potraktowałam go chlorem i uzyskałam taki odcień żółci, w którym mi jest do pyska.
Uszyłam z niego sukienkę tubę.
Korzystałam ze wskazówek Burdy (to z niej wykrój) i mierząc się tam i ówdzie wybrałam rozmiar 40.
W trakcie szycia oczywiście skorygowałam wykrój w poprzek, bom kurdupel i pachę mam gdzie mam.
Przymiarka wykazała, że matka Burda nie jest nieomylna i musiałam skorygować szerokość tego pasa pośrodku, bowiem przy pochyleniu cyc się wylewał dekoltem.
Urżłam więc po centymetrze z obu stron i jako tako się trzyma. Chyba teraz jest to wykrój 39 :)

Burda przewidziała osobny pasek pod biustem, ale ta sukienka wtedy robi się ciężarna.
Zostanie tak. Rękawki też lekko przedłużyłam. W końcu lato.

Sukienka ma stebnówki wzdłuż szwów, które lekko wyciągają sylwetkę. Ma kryty zamek z tyłu, nie ma rozporka i sięga do połowy kolana.
Na MaAńce wygląda jak zewłok, ale ona wyjątkowo schudła mi ostatnio. Ja tą żółć wypełniam w całości!
Rękawy nic się na mnie nie marszą, główka jest wszyta gładko. Źle wyprasowałam.
Cyc jest wyprasowany, ale MaAńka nie ma biustu, ma wyoblenia do pasa :)

Uszyłam w jeden dzień więc zgodnie z Waszymi zaleceniami jeszcze wyprułam ten szew maszynowy ze spódnicy beżowej i podszyłam jako tako ręcznie.

Niestety moja łapa nie jest dalej sprawna i szycie ręczne to ostateczność. Dobrze, że wcześniej i tak lamówka była, to tylko podczepiłam ją do materiału.
Zdecydowanie lepiej wygląda nawet na zdjęciu roboczym tuż po prasowaniu. Myślę, że te niewielkie dziurki po maszynie za jakieś dwa prania zupełnie znikną.