Zielony bliźniak

Na początku ubiegłego roku udziergałam z tego zielonego uprzędzionego merynosa bez zapięcia sweterek, bowiem od razu był zaplanowany jako "coś na wierzch". Sięga mi do połowy bioder.
Spinam jak mam taki kaprys wszelakimi broszkami, agrafkami.

Wełenka nie wyszła mi gruba i cały udzierg jest lekki. Nie chce mi się ważyć - na oko max 25 deko.
Zostało niewiele, więc wyjęłam resztki w pasujących odcieniach i dodziergałam pod spód bluzeczkę w paski.
Jakoś to się nawet komponuje jako bliźniak.

Akurat na wiosenne zmiany pogodowe.



Mam już innego laptopa, gdzie pomalutku się rozgoszczę z pisaniną, więc za chwilę będziecie mnie mieli dość. Ale pisanie na złomie umierajacym to dla takiego nerwusa jak ja było ponad.
Poza tym od bodaj 18 marca zwalił mi się wielki i ciężki kamień z grzbietu, bowiem poszło sprawozdanie do pewnej instytucji, która nic nie wnosi, dupę zawraca a i tak jej wyliczenia z kosmosu a ja musiałam fałdek przysiąść i co nieco pokończyć terminowo zarzucając życie me bogate.
Najważniejsze jednak, że mła syna - Cycu - świadectwo przyniósł ukończenia akademii życiowej.
Stopni się nie czepiam, bo jazda na komputerze samochodem przez ekran nijak się nie ma do wzrostu ocen. Zdał bez poprawek, w zasadzie ja bym to określiła, że się prześlizgał.
Nie mniej jednak RADOŚĆ.

Ale samo świadectwo to niewiele, cały czas żyłam w stresie CZY DOTARŁ na egzamin zawodowy, czy jeśli nie zdał posłucha i zapyta o dodatkowe terminy.
Bowiem poprzednio sam się ocenił i z braku samouwielbienia na egzamin zawodowy po prostu nie poszedł. A nas ani on, ani szkoła nie poinformowała. I po ptokach.
Zresztą, w tej szkole po roku też mi przecież wywinął numer. Kto pamięta to nie musi tu zaglądać.

Po miesiącu oczekiwania na wyniki, wysłuchiwaniu tekstów typu " a chyba nie zdałem", ględzeniu w koło " przyznaj się synu jak nie byłeś na egzaminie, matka zaraz komisję sama zorganizuje" miałam dość.
Osobista babcia raczyła zadzwonić do matki z oczywistością, że przecież NIE BYŁ NA EGZAMINIE, bo tak jej powiedział i że przekazał, że rodzice z zadowoleniem wysłuchali decyzji.

Mój Boże, co w jego mózgu siedzi........


Po tym upiornym miesiącu dziecko mi do pracy przyniosło DYPLOM ZAWODOWY!!!!!!
Zaliczone przedmioty zawodowe, z ocenami punktowymi, ale tak dla belfrów starej daty ogólna ocena 4.
Teraz szuka pracy, chodzi na castingi gastronomiczne i zaczął gotować w domu.
Bardzo go chwalę, wspieram, bo musi od kogoś słyszeć dobre słowo.

Wczoraj wrócił z takiej próbnej pracy od 6 do 16 i wieczorem mi powiedział, że chciałby tam pracować.
Tam Q nie lecą, ludzie mówią spokojnie. Niewiele mogąc powiedziałam mu cicho:
- A to synu poproś, najzwyczajniej poproś w modlitwie. Przecież słucha.

No bo przecież co ja mam zrobić jako matka?
Za głupi do życia, za mądry na rentę, za stary bym mogła w Sejmie stanąć.