Dzik

Sobotę i niedzielę moje wszystkie dziatki postanowiły spędzić na kolejnej zabawie na świeżym powietrzu.
Popakowały namioty, żarcie, ciepłe ciuchy, napoje oraz sprzęt grający i wspólnie z resztą towarzystwa pojechały do niedalekiego Trestna.
Zabawy owe są tematyczne.
Była już GarnierParty, DresParty i inne których nazwy nie pomnę.
Ta ostatnia to HavajanParty.
Co oznacza, że młodzież ma dostosować ciuch na okoliczność.
Stąd moje poszukiwanie koszuli hawajskiej dla Cycowatego.

Miało pojechać z nimi też trochę dzieci całkiem niepozornych rozmiarów, więc uzgodniłam, że jeśli rodzice uznają o konieczności zabrania malców to w domu jest miejsce dla powiedzmy czwórki i na sygnał przyjadę po najmniejszych.

- Mamusiu, droga jest bardzo prosta, za kościółkiem w lewo, a potem w lewo i w prawo i właściwie cały czas w prawo, jest taka dróżka, drzewo, koło drzewa, jedź cały czas drogą, ona jest wyraźna - nadawała córcia.

Ple, ple, ple. Ja już w opisie po pierwszym zakręcie się zgubiłam.
A dziecko jeszcze mostek wymieniło jakiś.

- Są wyboje?
- A są, ale wszyscy tamtędy jakoś przejeżdżają!
- To może pod kościółkiem się spotkamy?
- Chodź, zobaczysz jak się bawimy!

Na dany sygnał koło 21 wyruszyłam z misją.
Dojechałam do kościoła, skręciłam w lewo, przejechałam drogą przez wał i zadzwoniłam po dalsze instrukcje.

- Widzisz drogę?
- Widzę.
- To teraz jeszcze w lewo, a potem w prawo. Tak jak droga prowadzi.

Ciemno. Droga prowadzi i prowadzi.
 - Gdzie dalej?
- Na drodze jesteś? To dalej drogą!

To se jadę. Pies w samochodzie już poczuł przyrodę dziką więc łka i chce na zewnątrz.
Naraz droga zamieniła się w łąkę jakąś.
Niewiele widać. Stanęłam, wylazłam, popatrzyłam, odcedziłam psa. Cisza. Ani dźwięku imprezy, ani światełka. Tylko gwiazdy nade mną.
Kiedy  oswoiłam wzrok w ciemnościach naraz zobaczyłam, że jestem na dość grząskim terenie, a dokoła....WODA!

Woda, szuwary, zarośla. Ani zakręcić ani jechać tyłem. Masakra.

Kolejny telefon.
- Nie wiem gdzie jestem! Dokoła woda! A nie jest to brzeg tylko jakaś odnoga, zakole, czort wie!
- Jesuu, matka wycofuj się! Idzie ktoś po ciebie! Pod kościół!

To ja tam jeszcze pomacałam nogą te chlupiące dokoła metry, uznałam, że wykręcę jeszcze cudem i wytargam Grafitka ze szlamu.
Udało się. Znów znalazłam się pod kościołem.

Po kilkunastu minutach w girlandzie i cud koszuli w kwiaty dotarł zięciu i razem zaczęliśmy tą samą trasę.
Naraz kazał skręcić z drogi.

- No ale rozkaz był cały czas drogą!
- No tak, ale teraz droga jest bita! Jedziemy tym duktem! I teraz po prawej, bliziutko, bo się zakopiemy, bliziutko, bo sobie urwiemy cuś, pomalutku bo wyboje.....
O rany. Niedawno gruchotało pod autem, na krajowej drodze. A ja go tu w szuwary wpycham.

Droga okazała się drożyną leśno-polną. Jechałam na długich, na jedynce prawie stale, wytężając krótkowzroczny wzrok przed siebie.

- A może by tak przeciwmgielne włączyć, lepiej widać!
- Ty chyba żartujesz, skąd ja mam ci teraz przeciwmgielne odnaleźć, ty się ciesz, że długie umiem włączyć!

Mokrutka przejechałam Grafitkiem przez pola i lasek, potem brzegiem ścierniska i hurra!
Dotarłam.
Grafitek został na polu bo co się będę pchać w kolejne zarośla i na piechotę jeszcze kawałek powędrowaliśmy.

Tam, zabawa i swawola, wygibasy hawajskie i nie tylko. Namiot spożywczy i koce wokół ogniska.

Przysiadłam na jednym z pledów.
Z łupnięciem tyłka tyłem do mnie zwalił się jakiś młodzian. Wyciąga papierosa, zapala i wciąga dym z lubością. Naraz słyszy szept do ucha:
- Nie pal przy mamusi bo się wkurzy! I nie pij tyle soków, bo ci zaszkodzi i wstyd będzie!
Odwraca się i ....
- O BOŻE, MAMO - CO TUTAJ ROBISZ????????
- Psa ci przywiozłam, żebyś go wyprowadził!
Wyraz twarzy syńcia BEZCENNY!

Niedoinformowany był, że matka zjedzie na imprezę.

Po chwili już dwoje dzieciąt spakowanych, ja i pies ruszyło do auta. Tu już tylko trzeba było macać nogą teren by kostek nie poskręcać. Ale ja mam latarkę przy kluczykach od auta więc widziałam.
Nie chcąc mnie puszczać samej tą samą drogą postanowiło mi towarzyszyć dwóch młodzianów.
Do ulubionego kościółka.

Ruszamy.
Znów wolno i spokojnie. Panowie kierują. Naraz jeden z nich zauważa, że minęliśmy wjazd w zarośla, więc jazda tyłem, szukanie i cel osiągnięty.
Nagle przed samochodem wyskoczył dzik. Wybiegł tak sobie jakby u siebie był i przecwałował na drugą stronę. Był o jakieś cztery metry od samochodu.
Słyszę z tyłu:
- Mogą inne wyskoczyć, jedźmy pomalutku!

No pewnie, ze pomalutku, cholercia jasna, na tych wybojach, dzieci z tyłu, pies chce dalej na dwór, mi gorąco, na zewnątrz komary szaleją, wyboje, chlupotanie, jęki rozciąganego auta, nasłuchiwanie czy coś odpada, obserwacja poziomu oleju, a te dziki sobie łażą! Jak po swoim!
Słyszę dodatkowo, że panowie latarek zapomnieli!
- To jak wy wrócicie!
- Damy radę!
- A jak was dzik zaatakuje? Może wam spraj na komary chociaż dam! Gazem go po oczach!

Nie chcieli. Uznali, że dzik szybciej nawieje niż oni.

Dojechałam pod kościół, wysadziłam panów i heja do miasta. Do świateł, do asfaltu!
Po 23 byłam pod domem, ściągnęłam męża do wnoszenia dzieci, bo pospały się w fotelikach z wrażenia.
No i tyle. Nie mogłam spać z emocji do późna. W końcu lektura mi pomogła.
A południe niedzielne nagrodziło mój stres zdobyczą z targowiska.


W piątek mój mąż z przyjacielem resetowali się na działce. Potem przenieśli imprezę do domu, gdzie mimo namawiania nie uległam i sobie podczas ich regeneracji dysków alpaki kawał sprzędłam.
W sobotę resetowała się młodzież.
Dzisiaj rano obejrzałam swoje auto. Wygląda z zewnątrz jak po wyścigu terenówek. Ubłocone, zaczepione gałęzie, wyszurane boki. A w środku piaskownica z wysuszonego błota, które naniósł Bajtek!

To ja się idę teraz opalać na działkę. Lato cudne! Posprzątam jak będzie chłodniej! Dziś ma lać, to może deszczyk pomoże trochę. Teraz czas na reset dla mnie!