Drugie życie kołdry

Wychodząc za mąż do wspólnego gniazda przytargałam panieńską pierzynkę z kaczych piórek, które to moja Babcia skubała dla wnusi.
Wnusia wysypiała się pod nią długie lata. Matczysko zaś co kilka lat bawiło czyszczenie tejże pierzynki, która nie była jednym wielkim wsypem, ale elegancką kołdereczką.
Małżonek zaś przywlókł anilanową kołdrę, która być może w czasach świetności miała jakąś grubość. Okryć dwójki nie dały rady ani moja, ani jego.

Wspólne łoże owszem, ale nie kołdra! Ja tam muszę mieć swój kawałek do dysponowania! Zwykle mi gorąco i sruuu... kołdra w drugim kącie pokoju!
Potem oczywiście zabieram co najbliższe do okrycia i potrafię prześcieradło spod połówki wyrwać przez sen.

Po kilku pierwszych biednych latach priorytetem było nabycie dwóch JEDNAKOWYCH kołder.
Czasy były jakie były. Kołdry były z watoliny. Ale przynajmniej miały śliczne bawełniane poszycie.

I tak pod tymi kołdrami spędziliśmy kupę lat. Prane najpierw co kilka lat, a potem co roku latem. Nogami w wannie. Mama zawsze te kołdry prała i prała i mnie też tak zostało.
Kiedy kupiłam porządną pralkę AEG z dużym bębnem - życie stało się prostsze, można było odwirować!

Dożyły do tej jesieni. Kupiłam nowe kołdry z syntetycznym wypełnieniem, które z lubością mogę sobie prać co tydzień.

Ogłosiłam po okolicy zbiórkę do schroniska dla zwierząt wypełnień do boksów. Naznosili mi sąsiady ręczników, kocyków. Matuś zaś telefonicznie powiedziała, że skoro ja swoje kołdry oddaję to i ona ma jedną taką "upalną" i z ochotą odda zwierzom. Nie pamiętała, skąd ją ma.

Coś ją tknęło, coś jej świtało, a że pewna nie była - rozpruła kawałek szwu, aby zobaczyć co tam kotku siedzi w środku.
A w środku błam wełny!

Zaskoczyły synapsy u Rodzicielki!
Kołdra jest z wełny, wełna jest z owiec, które Dziadek hodował! Kiedy ubrał już wszystkich w kożuchy zaczął wełnę wysyłać. A Rodzice oddali ją do punktu szycia kołder. Rzadko używana, bo za gorąca.
Mama czasem ją brała w czasie choroby, aby się pod nią wypocić, a na co dzień gdzieś się poniewierała po domu.
Brat - zobaczywszy odkrycie porwał połowę na użycie do politurowania, reszta przypadła mi.

Błam nie wyglądał najgorzej


a po praniu nawet niewiele się różnił


ale woda pokazała cały brud z ostatnich bodaj 40 lat.


Zaczęłam prać całość, ale potem użyłam mózgu i podzieliłam to na kawałki, rwąc po prostu. Obciekło i trafiło na farbowanie.

Tradycyjnie: gazeta chroni blat, poza tym folia nie przylepia się do niego i łatwiej ją rozłożyć.
Moje farbowanie trochę odbiega od innych. Do prania użyłam płynu do naczyń. Końcowe płukanie zawierało też odrobinę W5 z Lidla.
Potem prawie suche kawałki ułożyłam na folii i posypałam barwnikami prosto z torebki (mieszałam kilka odcieni), a barwniki najtańsze do bawełny.


Następnie spryskiwaczem, w którym był rozrobiony środek z Lidla do czyszczenia na bazie octu i woda 1:1


zmoczyłam całość i wklepałam wilgoć dłonią lekko w wełnę. Unika się paprania w kilku miskach barwników i żmudnego paćkania pędzlem czy gąbką.
Niestety zdjęcie przypadkowo usunęłam z aparatu.
Pozawijałam gołąbki i na parę


Niby miałam godzinę parować i nie ugotować wełny, ale nie zauważyłam - wełenka się lekutko gotowała. Wełna nasączona preparatem W5 buzuje. Stygła każda partia przez noc, a potem płukanie w wodzie. Dzięki zawartości octu cały kolor w pełni łapał wełnę.
Tak wygląda woda po pierwszym płukaniu


Obciekło sobie na durszlaku


i dosuszyło na słonku


Zabarwiona woda trafiła do ponownego namoczenia wełny


A potem heja na Gada


i się ukręciło


Nie czesałam tego zgrzebłem, bowiem dość łatwo włókna wychodziły, brałam taki strzępek


i przędłam, niekiedy dość znaczne gruzełki wyszły, ale w ogóle mnie to nie martwiło bo planowałam 2 ply.
Jednak podwójnie wychodziła dość gruba i w końcu robiłam pod szydełko. Cały czas widziałam z tej wełny sweterek. Miałam dać ją Mamie (te kolory do niej pasują), ale jakoś nie wyraziła szczególnego zachwytu. A może nie chciała mi zabierać?
Mój mąż stwierdził, że skoro to po Dziadku taka staroć zachowana to powinnam z niej też zrobić coś, co będzie na lata.
Pierwsze co mi wpadło do głowy to różany kocyk, tylko te róże do mnie nie pasują :(
Brat jak zobaczył moje dzieło oddał mi swój kawałek błamu i mam resztę kołdry do zafarbowania na zielone liście dookoła róż i na tło.
Coś się wymyśli w międzyczasie.

Przędzione też przed 20 października.