Czasem trzeba pochorować

Źle się czułam od tygodnia, w piątek jednak powiozłam nas na spotkanie jakie sobie co roku urządzamy u przyjaciół z okazji 11 Listopada.
Mus było jechać, bo przyjaciele wyprowadzili się poza Wrocław.
Do gęsiny, którą co roku Małżonek piecze woda ognista się zdarza, więc nie chcąc nocować postanowiłam za kierowcę popracować.

Małżonek poużywał, ale to ja w sobotę obudziłam się z młotem w głowie.
Rano Pan poszedł na spacer z psem, a ja postanowiłam w tym wyrku zostać. Gardło odmówiło posłuszeństwa, zatoki buzowały.

Zabrałam sobie robótkę na chwile przebudzenia, ale zaraz zjawił się pies w łóżku i strasznie dogrzewał oraz warczał na każdego, kto zbliżył się do Pańci.


Z przyjemnością obejrzałam Shreka posypiając kilka razy w trakcie


A kiedy pies sobie poszedł, Pan podał rosół z domowym makaronem do wyra.
Zaraz potem puste miejsce w łóżku po psie zastąpił Behemot, który zawsze pcha się w pościele i co noc próbuje spać z nami. Wywalamy go po około 15 minutach, bo grzeje jeszcze mocniej niż pies.


Polookał, stwierdził chyba, że Pani wczorajsza i zaraz padł.


Więc strzeliłam mu fotkę na pożegnanie, bo postanowiłam opuścić łoże pełne obcych.
A on bezczelnie od lampy się zasłonił i udawał tak sennego, jakby tydzień nie spał.


Pańcia zajęła fotel.
Nie da się chorować w takich warunkach.
Dzisiaj więc wybyłam na działkę, tam gardła nie muszę używać. A że cieplutko u nas i pszczółki latają, biedronki łażą oraz zaczynają wyrastać tulipany to i choróbsko mija.