Wychowałam się na jego tekstach. Czasem trudno uwierzyć, że nadszedł koniec.
Poezja na szczęście trwa wiecznie. Panu Bogu będzie teraz troszkę weselej w niebie.
Ja Pana Jana nigdy nie zapomnę.
czwartek, 15 listopada 2007
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Jego piosenki są w moim domu w codziennym użyciu jako komentarz do sytuacji. Smutek w sercu, ale na szczęście poezja pozostaje.
OdpowiedzUsuńJa też nie. Nie zapomnę.
OdpowiedzUsuń