Ja cię kręcę!

Nowy bzik, nowe wariactwo, nowe szukanie w guglu!!!!!!!!!!!!

Basia prawidłowo określiła stan przędzenia na wrzecionie jako relaks czystej formy.
Ja na razie zbyt wiele mam euforii, poczucia jak mało umiem, chęci zdobycia tej umiejętności w stopniu doskonałym, chęci doświadczenia pracy na jakimś innym przyrządzie by twierdzić, że się relaksowałam w niedzielę!

:))))

Ale to było tak pochłaniające, że nie mogłam się oderwać. Chowałam wszystko kilka razy i kilka razy rozkładałam wełnę, szczotki i moją kwirlejkę.
Ukręciłam, potem nawinęłam andyjską metodą singla na dłoń i z nadgarstka skręciłam podwójną.

Po zdjęciu nawoju ze środkowego palca, motek mamy dokoła nadgarstka i dwa końce nitek, które nie przeszkadzają sobie w skręceniu w podwójną.
Dla mnie żmudna robota, chyba szybciej zrobię 2ply zwijając na kłębki nawój z wrzeciona, ale warto znać wszelkie techniki i sposoby.

Nitka spora, ale dołączy do kołowrotkowej Noemi i razem stworzy chustę.
Na moim wrzecionie już nitka z wełny bajtusiowej (cocker spaniel), którą to spokojnie do zimy nazbieram na jakiś udzierg ekstremalny :)
Zamiast leżeć wełna trafi od razu na wrzeciono, a nie zajmie mi szpulki kołowrotkowej na dość długo, bowiem spaniela czeszę od czasu do czasu i tylko z niego kudły zbieram jak są piękne wyczeski.

Naoglądałam się TUTAJ cudnych wrzecion.
Mój małżonek obiecał po pracy podjechać po zestaw kołotuszek :))), będę szukać tej najlepszej lub kilku doskonałych,  wypatrywać idealnego wrzeciona, mam płyty CD do zrobienia takiego samodzielnie, mam oczy dokoła głowy za kształtem wrzeciona i pewnie będę wypatrywać na starociach  :)
Wzięło mnie....

Odkrywam kolejne blogi i miejsca. Założyłam sobie kolejny folder z tytułem WRZECIONO.
Widzę, jak inni mają podobnego hopla :))). I to jest wspaniałe!