Zbliża się koniec przygody!

Już za chwilę będzie lot powrotny.
Już za chwilę Kasia pożegna się z wieloma świetnymi ludźmi w tym dalekim kraju.
Ale jeszcze kilka ciekawostek:

W Nanning jest wilgotny klimat,  studenckie pranie w kampusie tworzyło bajeczny efekt

Polska Kobieta swoich gatek tam nie powiesiła, wpadła na pomysł, by do łazienki wstawić farelkę.

Podczas wypadu na miasto z Grace polatała po sklepach

Nieznajomi prosili o zdjęcie, więc Kasiek bez oporów pozowała :)

Ta pani trochę tego dobra przehandlowała, już niedługo zobaczę co się kryje w jednym z tych pakunków :)
Kaś w końcu zakupiła sukienkę. Jakoś na grubasa znaleźli kawałek jedwabiu.

A ponieważ trochę na nią wydała to dostała zaproszenie na pokaz mody chińskiej. Nie wiem, czy znajdzie czas bo do ostatniej chwili ma dyżury, i rano i wieczorem. Gdyby było coś ciekawego - pokażę.


No i tak na żer ócz fragmenty wzorów na porcelanie.
Te wazoniki były wartości naszych samochodów, trochę większe prawie mieszkań, więc nie będziemy się tu głupotami zajmować, no nie? na co komu takie wazoniki!

Zielonym po oczach, przyroda tam bujna. Dokładnie jest to Minge Lake.

I słynne chińskie podróbki!

" O tym, że można tu kupić na ulicy podróbki torebek Prady, albo innych znanych marek za śmieszne pieniądze nie będę pisać, bo chyba każdy o tym wie. Napiszę o tym, jak zdolny jest naród chiński i co naprawdę niesamowitego mogą podrobić…(pisze Kasia)

Ten pan oferuje sprzedaż pazurów tygrysa na sztuki, chciał je odpiłować piłką na życzenie…

Hoan oglądnął i mówi: “tak jak myślałem, podróbka!”. 

Okazało się, że wszystkie te chodliwe części ciał zwierząt to podróbki, bo inaczej policja zgarnęłaby takiego sprzedawcę. Tygrysy są pod ochroną i nikt o zdrowych zmysłach nie sprzedawałby jego łap za dnia. 

Przypatrzcie się - to jest naprawdę sztuczna łapa, ze ścięgnami, futrem i pazurami – tylko te pazury dziwnie lśniące i wygładzone. 

I już notki z ostatniej chwili:

"W Nanning naprawdę trudno o białych. Do tej pory widziałam tylko 3 białych facetów, najczęściej z chińską drugą połową.

Pewnego razu do kliniki przyszedł pierwszy biały pacjent, jasna cera, ryże włosy. Przyszedł z żoną Chinką  . Od razu się nim zainteresowałam. 

Powiedział po angielsku, że będzie naszą “świnką morską” i chce spróbować chińskiej medycyny na dręczące go bóle lędźwiowo-krzyżowe.

Zabieg odbywał się w atmosferze rozmowy w jęz. angielskim, ale usłyszał, że jestem z Polski.

Jakież było moje zdziwienie, gdy po zabiegu wstał i powiedział zadowolony po polsku “dobra moja dupa”! 

Słowa niewybredne, ale wypowiedziane z uznaniem! Okazało się, że jest z Austrii i zna trochę polskich słów, a zabieg miał faktycznie na lędźwiach i pośladkach".

Wracając do psów:

"Wraz z modą na wszystko co zachodnie w Chinach przyszła moda na psy hodowane jako pupile domowe. Psy w tym rejonie stają się ulubieńcami zamożnych i modnych Chińczyków. Czasem widuję na skwerkach różne rasy psów, takie jak husky, golden retrievery i inne najczęściej rasowe psiaki. Na murach widać również ogłoszenia o zaginięciu psów i o wysokich nagrodach za odnalezienie ukochanego czworonoga.

Dawniej jeśli pies był po coś trzymany to raczej na wsiach, do pilnowania gospodarstw. Innym psim przeznaczeniem było wylądowanie na chińskim stole. Mięso psie jest uważane za bardzo wzmacniające i odżywcze. Jest stosunkowo drogie dla Chińczyka, ale można je nabyć nawet w supermarkecie czy zjeść w niektórych restauracjach. Wybaczcie, ale zdjęcia nie będzie.

Młode pokolenie podobno wyrzekło się jedzenia psiny – mam te wiadomości od moich tłumaczy, są raczej zawstydzeni, gdy ich o to pytam.

Jeśli chodzi o koty, widziałam jednego kota na smyczy w Nanning. 

Tutaj z kolei Chińczycy odmawiają użycia kota w celach kulinarnych, z powodu tego, że są to dla nich zwierzęta “nieczyste” – cokolwiek to oznacza…"