Marta i łańcuszek pomocy

Marta to mała trzyletnia dziewczynka, której nasi sąsiedzi wywalili zimowe ciuchy podczas sprzątania strychu. Z nastaniem mroźnych dni mama Marty wpadła w rozpacz kiedy nie znalazła swojego skromnego worka!
Jest bardzo biedna i nie ma środków, aby zaraz nakupować nawet w lumpeksie ciuszków, usiadła na schodach i popłakała się. Nie przyjęła również kasy - jest dumna i niezależna.
Ale dumą się dziecka nie odzieje.
Szybko ogłosiłam zbiórkę ciuchów.
Moje koleżanki mają duże już dzieci, ale dzieci mają znajome pędraki na podwórkach, mamy mają sąsiadki i wieść się rozniosła. Ubraliśmy Martusię w podstawowe ciuszki.
Najdłużej czekaliśmy na ciepłe paltko, kombinezon i buty. Dzisiaj niosę jej fajne traperki!

Los Marty poruszył niewiele starszą Darię, która oddała małej swoje zabawki (dwie torby reklamówki!).
Jej brat - całą paczkę od Mikołaja! Mama - nazbierała najwięcej ciuszków!
Daria ma czas na dobrą naukę, na opiekę nad swoimi świnkami morskimi  i na jazdę konną!
Rysuje dla mnie piękne konie, które wiszą w moim gabinecie. Marzy o własnym kucyku!

Przez chwilkę miałam wątpliwości, czy mogę się porządzić. Ale uznałam, że tak!

Otóż uszyłam dla niej i jej brata poduszki-przytulanki.
Dla Darii oczywiście z Koniem, a brat kocha dzikie ptaki, kaczki, owieczki - więc dla niego Dzika kaczka!
Mamie- która najwięcej naznosiła ubranek wystarczyły serdeczne buziaki ode mnie.

Poduszki powstały w niedzielę i w poniedziałek je podarowałam:

Podusie powstały dzięki Magdzie ze Szkocji, która wysłała do mnie dla kilku szyjących  dziewczyn przepiękne materiały patchworkowe!
Takie cuda w wielkiej ilości czekają na podział i oczywiście na uszycie wielu miłych kołderek, poduszek i drobiazgów. Okropny mróz i nawał przedświątecznych obowiązków nie pozwolił póki co ustalić spotkania, wszystko przed nami!
Nawet nie miałam miejsca, aby fotki porobić - bo na kanapie się nie mieszczą i w domu jak wracam jest ciemno. Zaręczam - cudne!!!!!
Wybrałam na tą prywatę takie obrazki - które się powtarzały, i mam nadzieję, że moje koleżanki wybaczą samowolę.
A po Świętach ustalimy co i jak.

Madziu, serdecznie Ci dziękuję!
Miałam zamiar pokazać całość na spotkaniu, dlatego cicho siedziałam. Teraz nie uda się zorganizować ekipy. Pokażę więc w kolejnym wpisie piękne materiały od Ciebie, a z szyjącymi wspólnie się naradzimy. Póki co tylko ja widziałam, więc postaram się o dobre oświetlenie. Dech zapierają takie tkaniny!

Nawet nie wiecie jak mi się ręce trzęsły kiedy nożem przykrawałam!