Chatka dla naszych pań szczurek

Czasem też moje zwierzaki dostają coś przytulnego, a to "dzieło" powstało dla obu pań: Siwej i Hasi.


Obie są rasowymi szczurami, ale poza szczególną urodą nie są ani milsze ani mądrzejsze od szczurków kapturowych.
Siwa jako małolat jeszcze miała puszek, jako dorosła jest prawie całkiem pozbawiona sierści. Jedynie sierść na pyszczku i zakręcone wąsy pozostały.
Obie z córką uważamy, że nie widzi, lub widzi bardzo słabo, ale nie daje tego po sobie poznać.
Jest bardzo ciepłym zwierzakiem i bardzo przytulnym. Nie uczula.
Są znajomi, którzy z obrzydzeniem na nią patrzą. Ale dla nas jest śliczna!




Hasia to pięknota, ma śliczne niebieskie gęste futerko, jest młodsza od Siwej o niecały rok.



Siwa przyjęła koleżankę z uczuciem, a Hasia stała się jej prawdziwym obrońcą.
Obie śpią przytulone do siebie i bawią się bardzo zgodnie.

Domek uszyłam na prośbę córki. Powstał w czerwcu, dziś jest już tylko wspomnieniem. Szczury go zeżarły. Chociaż miały wejście i lukarny z boków daszku wygryzły sobie tylną ściankę do imentu.


Domek był mocowany rzepami ukrytymi pod spodem do szczebelków w klatce, więc stał pewnie. Całość była miękka, usztywniana jedynie przez pikowanie materiału, na zewnątrz bawełna a w środku frotka, między nimi ocieplina - inna na ściany, inna na dach.

Wymierzyłam go tak, aby obu paniom było wygodnie a jednocześnie był dopasowany.
I słowo honoru - prosto szyty, wymierzany linijką , a wygląda jak nieszczęście.
Nie spodobał się widać i obie damy teraz śpią w poprzednim hamaczku.
Narobiłam się szczerze mówiąc, a domek wytrwał kwartał.
Sama go wymyśliłam i w trakcie szycia obmyślałam technicznie.
Dopóki nie odkryłyśmy wyżartej ściany sądziłam, że są szczęśliwe, bo cały dzień siedziały właśnie w swojej chatce. Prezentowała się też całkiem nieźle jako coś innego z wyposażenia.
Nawet zdjęć nie zrobiłam, więc skorzystałam z dokumentacji dziecka.

Płakać nie będę, nie to nie, łaski bez!