I z tej okazji otrzymujemy z Dziadkiem podarunki od najmilszych naszych drobiazgów.
To prawie monidło już drugi rok na honorowym miejscu gości:
Wykonał je wtedy niespełna sześcioletni Wiku - Hun Starszy.
Wtedy prawie czteroletni Hun Młodszy - Igor wykonał piękny dzbanuszek dla Babci
i breloczek dla Dziadka. Breloczek niestety się wzion i urwał, ale autko cieszy dalej!
W tym roku mała Alutka piękną laurkę zrobiła i wierszyk sama powiedziała, w swoim narzeczu oczywiście
Dziadek dumny i blady z przedszkola przyniósł kalendarz od Igorka.
A ponieważ Babci się nie dostało prezentu wyjątkowo to kalendarz wisi w miejscu ogólnym - na lodówce.
I cieszy wespół zespół!
Mam jeszcze piękną ramkę w czerwieni, gipsową, lecz nie oprawiłam jeszcze w nią zdjęcia i dlatego na pokaz musi poczekać.
Zbieram te drobiazgi pieczołowicie. Rysunki w teczki. Gryzmoły opisuję datami. Chowam te strzępki dnia codziennego jak skarby. Kiedyś, jak będą więksi to im pokażę moje zbiory.
Sentymentalność moja jest wielka :)
oj, wzruszające są te przedmioty, wykonane łapkami kochanych wnuków. Mój jeszcze samodzielnie niczego nie potrafi, jedynie ze wsparciem pań z Klubu Malucha. Narazie mam jedno serducho od Kuby i z ub roku cudną laurkę wykonaną przez synową , wiadomo.
OdpowiedzUsuńJa od kilku miesięcy zapisuję, co nowego zrobił Kuba, co powiedział. Dzisiaj byłam w szoku, synowa nagrała jak KUba śpiewa piosenke "mydło wszystko umyje".... Pełne dwie zwrotki i refrenem, z minimalnym wsparciem poprzez podrzucanie słówka. Słucha piosenek i niektóre fascynują go bardziej i zapamiętuje, to samo z piosenkami śpiewanymi w Klubie Malucha.
Muszę dodać, że ma dopiero 2 latka.
OdpowiedzUsuńZachęcam też młodych rodziców, by zapisywali te żarciki słowne, które się mnożą w pewnym wieku, a potem giną. Ja swoich dzieci rozmowy zapisywałam. Bez kamery, bez aparatu foto łapałam jak mogłam te ulotne chwile :)
UsuńNo prosze... to Alutka już pisać potrafi!:)))))) Jak te dzieci teraz się szybko uczą:) I mowisz, że teczkę masz na każdego wnuka???? Świetny pomysł!!! Pozdrawiam mocno!
OdpowiedzUsuńDe Zealko - no a jakże! I kwiatki 3D robi!
UsuńCo do teczek, to one w nieładzie wspólnym, jakoś jeszcze nie oteczkowałam w sposób porządny, ale rzuciłaś mi pomysł! Dzięki!
Ja też jestem taka sentymentalna, więc całkowicie popieram i Cię rozumiem. Nie mam jeszcze ani jednego wnuczątka, ale bardzo bym chciała :)))
OdpowiedzUsuńElusiu - potem jak Ci z drzewa pospadają to się nie opędzisz :)
UsuńOj tak! To są skarby niepowtarzalne! Nie jestem (jeszcze) babcią, ale wszytskie laurki i prezenty od moich córek mam do dziś dnia i coraz bardziej mnie wzruszają :-))
OdpowiedzUsuńAta - też mam takie laurki :)))
Usuń:-)
OdpowiedzUsuńAgatko - a u Ciebie też Misi dzieła pochowane?
UsuńMoje wnuki przynoszą pięknie oprawione zdjęcia do ściennej galerii,albo coś słodkiego, o laurkę raz się upomniałam i raz dostałam. Masz szczęście, bo nie wszystkie dzieci są manualnie uzdolnione.
OdpowiedzUsuńIwonko - też mam galerię! Naklejałam na szafę, teraz mam na wieszakach z żabkami, wystawa zmienna, po kolei nowsze rysunki. Hun najstarszy już tylko potwory rysuje :)))
UsuńSłodkie wspomnienia i pamiątki - cudeńka Twoje Wnuczęta potrafią wyczarować :-)
OdpowiedzUsuńSylwik - no pewnie! Babcia się rozczula i zbiera :)))
Usuń