To był dobry dzień kiedyś i dziś

24 lipca obchodzimy kolejne rocznice ślubu.
Właściwie powinniśmy świętować dwa dni, bo kiedyś brało się ślub cywilny i kościelny osobno. Cywilny zawarliśmy dzień wcześniej, ale ważniejszy był ten drugi.

Dzisiaj rano poszłam z psem na dłuższy spacer, bowiem ostatnio był wręcz odcedzany tylko.
W najbliższym parku, na mało widocznym skwerku znalazłam 3 borowiki!
Doniosłam do domu w całości, aby upewnić się czy one na pewno zjadliwe. Jak najbardziej - borowiki! Centrum miasta!

Mąż w tym czasie poskładał sypialnię i znów był salon. Rzekłam na wejściu okazując grzyby, że chyba bym do lasu chciała..... Najwyższy odrzekł, że pomysł niezły, ale jak ktoś z psem łazi rano 3 godziny to trochę za późno i zaproponował:
- A jakbyś z kwiatów zrezygnowała to może na tory wyskoczymy?

Tory - to nasza nazwa placu handlowego umieszczonego na torach kolejowych.

Dawno tam nie byłam. W głowie zaraz utrwaliłam, że muszę jakieś książki Robina Cooka znaleźć, bo mi się spodobał ostatnio a w domu nic nie ma. Poza tym wzrok trzeba wysilić na książki robótkowe, na części do kołowrotka.
No i wybyliśmy.

Przy wejściu stał pan z wełenką Phildara, cena 5 zł za motek. Motków 7. Przewaga moheru i wełny. Zieleń oliwkowa czyli cud miód.
Mąż zauważył tęskny wzrok i nie rozumiał czemu odłożyłam wełniany motek.
- Ile to kosztuje, tak normalnie?
- Około 20 zł.
- Jeden motek? To czemu nie bierzesz!
- Po pierwsze mam dość wełny, po drugie mam się w co ubrać, po trzecie ja to kupię w całości za 5 zł!

Cooka nie było. Pogoda straszyła i miałam wrażenie że lunie za chwilę. Połaziliśmy razem i osobno, aż napotkałam Pana z Laleczkami.
Machinalnie wzięłam do ręki.
Szukam od lat takich czeskich laleczek, koło 10 cm miały, duże główki i włoski do czesania! Dostałam taką jedną jedyną od koleżanki i bardzo tęsknię za taką samą. Moja zaginęła.
Ta nie była tą czeską, ale bardzo ją przypomniała.
Kucałam tak dłuższą chwilę nie mogąc ani wypuścić z ręki ani zdecydowanie kupić.
W głowie przewalały się myśli: po co mi to, gdzie ja ją postawię. W duszy było jedno: CHCĘ JĄ!
No to zapytałam o cenę.
- Złotówka!
- Serio? Całą złotówka?
- Tak. Ale musi pani wziąć jeszcze w promocji do niej jeszcze te dwie!
Tu Pan z Lalkami wygrzebał jeszcze dwie kukiełki. Za trzy laleczki zapłaciłam 1 zł.
Chyba widział to co mi w duszy grało, bo uśmiechał się serdecznie i nie patrzył jak na dzikusa ani nie podsuwał pomysłu, że mam je dać przyszłej wnusi.
Pochowałam lalki w torebce. Aby zamaskować przed Lubym długi pobyt przy tym miejscu dołożyłam sobie korale i powędrowałam dalej.

Upatrzyłam sobie jeszcze cud wełnianą chustkę za 4 zł, chociaż Pani od Chustek proponowała mi 10 razy większą, akrylową, w brązach zachwalając:
- Pani, to na pielgrzymkę jakie fajne! Można się okutać całej! A firanków nie potrzeba?
Rzadko na pielgrzymki chodzę, więc uparłam się na mniejszą. Ale żeby już mnie nie namawiała to dostała te 5 zł upragnione. Też mogłam mieć promocję, nie? Firanków  nie potrzebuję, bo okien brak.

Mężu utargował koperek za 80 groszy i przeszczęśliwi postanowiliśmy na dom wracać.
Ludzie pomalutku opuszczali targowisko. Znów miałam minąć Pana z Phildarem.
Mąż od razu szepnął - kupuj, bo widzę jak ci się podoba.
Podeszłam do Pana mając na końcu języka propozycję : 20 zł za całość. Ale Pan gdy tylko mnie zobaczył od razu krzyknął: Bierz pani wszystko za 5 zł!
No to wzięłam.

Wełnę kupowaną w takich składach handlowych od razu traktuję "czadkomorą", czyli do worka foliowego wyduszam opary gazu na wszelkie robaki. Potem głowa mnie nie boli, że coś mogłam przywlec.
A wełenka jest śliczna, na druty 4-5 i mam nadzieję, że mi na sweter wystarczy te 35 deko.
Laleczki trafiły pod kran, uprane też są ich ubranka, a włosy na fotce umocowane gumkami bo im nowe fryzury zrobię.
Potem mogłam zasiąść do alpaki czekając na obiad. Mąż ugotował pyszny żurek i zanim zdążyłam zrobić zdjęcie borowikom - wkroił je do zupy.

Dzieci nowopoślubione wróciły znad morza i przyniosły starym sernik.
Młoda gospodyni bardzo się starała. Sernik pyszny, cukru brak prawie no i lekko się upalił na wierzchu, ale ona dopiero zaczyna mikserem wymiatać.
Zdjęć jeszcze nie dostali. Lecą jutro w roboty swoje, a jeszcze nie zdążyli poukładać się w swoim mieszkanku. Teraz jeszcze podłubię nieco na drutach i mogę stwierdzić - fajny był dzień!

Jakoś przez te lata  mi się nie porozsypywało, nie poginęło, nie zaśnieżyło i chłodem nie powiało w małżeństwie, chociaż awanturki to my sobie tak zdrowotnie urządzamy, a jakże!
Chłop stwierdza najwyżej - Ciebie to widłami by nie dobił!

A racja musi być po mojej stronie.

PS. Zadzwoniła kuzynka spod Sieradza, cobyśmy chociaż na weekend następny do niej na wieś przyjechali. Już się cieszę.

PS2. Wstawiam fotki laleczek o które pytała Aniarozella,  ubranych w cotammiałynasobie. Moja wybranka to ta lalka w sukience różowej. W wolnej chwili dostaną fryzury i ciuszki inne.