O gospodyni

Pan zajmuje się tak ogólnie żarciem. Kupuje, przerabia, podaje, aprowizuje na zimę.
Pani - jakoś z domu nie wyniosła potrzeby gotowania. Pod nos miała podawane według kaprysu. A że niejadkiem dawno temu była, więc fruwano dookoła niej z talerzami. Poza tym Mamusia Pani stwierdziła: jak znajdzie potrzebę, to się nauczy.
Po niedługim czasie zaczęło się grzebanie w garach. Niemniej jednak nie było to zajęcie ulubione. Z tej prostej przyczyny, że do wszystkiego co się robi trzeba dać serce. Serce do garów nie trafiło, poszło w robótki.

Pan - dziecko z kluczem na szyi - szybko załapał jak obrać ziemniaki, otworzyć słoik z sałatką, podgrzać zupę.
Pani - bywa, że nie znajduje lodówki.

Pan poza zwykłym gotowaniem lubuje się w wynalazkach. Zbiera książki kucharskie, przepisy przedwieczne, specjalne przyprawy i wszystko to stosuje. Własnoręcznie robi kiełbasy i wędzi je w piecu na działce.

I gotuje wieczorami mięsa rozmaite, piecze boczki faszerowane, zapieka ptaszęta w piekarniku. Wtedy Pani marudzi, że jej śmierdzi w domu.
Pan potem te różne wody i wywary przelewa, przekłada i kombinuje na nich zupy, sosy i inne cuda.
Kiedyś Pani rano ten sajgon posprzątała. Oberwało jej się co niemiara. Okazało się, że każda ciecz miała swoje przeznaczenie i do zlewu trafiło to co potrzebne i odłożone.

Któregoś wieczora Pan z błyskiem w oku wrócił do domu z workiem kur. Przytargał ich kilkanaście. Nie mógł się doczekać pochwał i zachwytów. Pani ledwo rozumiała co do niej mówi. Usłyszała tylko, że tanio, kury trochę już wiekowe i trzeba je ugotować i w słoiki.
Pan poporcjował drób, część wrzucił do zamrażarki, część w szybkowary.
Znudzona Pani poszła spać, a Pan szalał w kuchni do rana.

Kiedy Pani się obudziła, w kuchni panował idealny porządek. Tylko na kuchence stał gar. Taki ciemny, emaliowany w środku na brązowo. Gar był wielki.
Akurat to nie wzbudziło podejrzeń, bo kur było stado. Na powierzchni pływały oczka tłuszczu i pachniało wiejskim rosołem.
Pani uznała, że ma gotowy wywar pod rosół dla rodziny. Dołożyła cebulę, marchewkę, sól, ugotowała makaron, nasiekała pietruszki i legła z robótką przed telewizorem. Była szczęśliwa, że nic nie musi dzisiaj gotować, będzie bez drugiego dania, taka ilość rosołu zapełni cały dzień.

Kiedy kolejne dzieci wracały ze szkoły - matka kierowała je do kuchni po pyszny, wiejski rosołek. Dzieci brały, jadły do woli. Pani tego dnia nawet nie polizała łyżki, bo miała fazę na niejedzenie.
Po powrocie z pracy Pana - osobiście pobiegła do kuchni, nałożyła dużo makaronu i zalała pachnącym rosołkiem. Podała.
Wpatrzona w męża, czekając na zachwyt nad jej gospodarnością ujrzała po pierwszej łyżce oczy jak szklanki.
- Powiedz mi kochanie, co to jest?
- Rosół!
- A z czego ty ten rosół zrobiłaś?
- Zostawiłeś wywar z kur i na nim to ugotowałam!
- Gdzie ty znalazłaś wywar z kur?
- Na kuchence! W dużym garze!

Pan klepnął się w czoło i wołał po kolei dzieci na meldunek.
- Jedliście rosół?
- Tak!
- Smakowało?
- Trochę cienki, ale może być. Mamusia gotowała! A Cycu nawet dwie dokładki wziął!

Pan popatrzył z uwagą na swoje plemię i matkę owej trójki.
- A wiecie z czego mamusia rosołek ugotowała?
................... lekki przestrach pojawił się na buziach dzieci.
- Rosołek mamusia ugotowała NA SŁOIKACH!!!!!


Pan wieczorem przygotował porcje rosołowe: szyje, kadłuby, skrzydełka. Trzeba było otworzyć lodówkę i znaleźć.
Natomiast część mięsa ugotował, wsadził w słoiki, zalał rosołem i wstawił do wielkiego gara do pasteryzacji. Raniutko wyjął słoiki, schował na strychu a gar zostawił.
Na wierzchu pływały oka, spłynął trochę tłuszcz spod przykrywek.
Kolor był niewidoczny w ciemnej emalii. Gar pachniał tymi kurami intensywnie.
Gdyby Pani chociaż spróbowała ile tej soli jest, pewnie by lampka się w głowie zapaliła.

Tym razem Pan kulał się ze śmiechu. I jeszcze jedna znajoma, która po wysłuchaniu tej opowieści pod warzywniakiem, zakrztusiła się własnym śmiechem tak, że złapała się za serce i już chciano do niej pogotowie wzywać.

Oczywiste jest, że to wina Pana!
Najpierw nauczył wykorzystywać resztki, a potem się dziwi! Cygan nie potrafi takiej zupy ugotować jak Pani! Na słoikach, dla 5 osób, na cały dzień!
To się nazywa oszczędność!