Dylematy Olgi

Olga pisze pracę magisterską i kolejno zanosi rozdziały do swojej promotorki. Jakoś jej to sprawnie idzie i kiedy wraca z pracy wieczorem - pisze. Czasem robi przerwę i korzysta z życia. Być może będzie się bronić w czerwcu, ale jak widzę niespecjalnie jej zależy na tym terminie. Ma bowiem jeszcze do pokierowania pisaniem innej pracy mgr. Ta obca twórczość leży odłogiem drugi rok. A dziecko jest żywe, zorganizowane i nie znosi marazmu. Popędza jak umie.
Niedawno pani promotor po kolejnej lekturze zadzwoniła do niej z pytaniem, czy nie zechce startować w konkursie na asystentkę w jednej z katedr tej uczelni. Ola odpowiedziała, ze pomyśli.

Argumenty na nie:
- wyglądam na 16 lat, jak ja poprowadzę wykłady
- trzeba rozpocząć przewód doktorski, a ja chcę urodzić dzieci przed trzydziestką!
- za mało płacą, a ja chcę zarabiać
- generalnie studenci to mało inteligentne osoby z kiepskim zasobem leksykalnym
- tylu chce zostać na uczelni, a ich nikt nie zaprasza, zwolnię miejsce

Argumenty na tak:
- w zasadzie jestem dumna z wyróżnienia
- mam blisko na uczelnię
- babcie by się cieszyły

Co wybierze? Nie wiem.
Ja w jej wieku miałam prawie troje dzieci, i wiedziałam, że nie skończę na jednym zawodzie do końca życia. Do dzisiaj nie uważam, że zakończyłam etap kształcenia.
Nie ukrywam, że Olcia do szczęściar należy i czego się tknie to jest zdobyte.Więc prawdopodobnie poszło by jej gładko i "manie" dzieci i doktorat.

Póki co omawia ze mną drobne szczegóły własnej działalności, chyba zechce wykorzystać środki unijne, więc powinna po obronie zająć się pisaniem biznes-planu.
Unika jasnej odpowiedzi na pytanie czy zgłosi się do konkursu.
Mami mnie wizją zatrudnienia u siebie na stanowisku "dyrektora ds. produkcji". Sama zaklepała sobie stanowisko prezesowskie, a i miejsce dla brata by się znalazło - pewnie jako "szefa producji" czy "kierownika ds. utylizacji odpadów".
Znając szczęście mego dziecka zgłosiła się już do niej dziewczyna - handlowiec z firmy gdzie razem pracują i stwierdziła: Ola, u ciebie zawsze! Tylko nie papiery! Zaklepała sobie stanowisko handlowca.
Dziecko powiedziało, że da jej samochód i może nawet telefon na kartę! :)))))

Na moje nieśmiałe sugestie do tego doktoratu i kariery uczelnianej odpowiada pytaniem: no powiedz, czy ty całe życie musisz u kogoś za marne pieniądze pracować?

Sama nie wiem, czy ją zachęcać do pozostania na uczelni, czy pomóc w drodze do pieniędzy.