Aleksander

21 sierpnia nasz Panicz skończył rok!
Narodził się w czas burzy i jest naszym najmłodszym słoneczkiem.
To radosny chłopczyk. Przytulak.

Swoje czarne kudełki zastąpił złocistymi lokami i teraz wygląda jak amorek.

Jak starsi Bracia - uwielbiał ogórki kiszone i dostawał je od 6 miesiąca.

Jego mała łapka w pierwszym dniu życia kojarzy się babci z chwytem gryfu skrzypiec:

Starszeństwo otoczyło opieką i oby tak dalej te relacje wyglądały.

Na pierwsze urodziny zeszła i zjechała najbliższa Rodzina. Bal się odbył w ogrodzie.

Torcik był inny niż wszystkie, bo bez mąki, jako że ostatnio tejże nie spożywamy.
Zdmuchnąć musiała Mama, ale Oleś radośnie bił brawo.

Potem było tajemnicze losowanie i odgadywanie jaki los dziecku pisany :)
Znacie ten zwyczaj?

Z kolejności wybieranych przez Olka przedmiotów jeden z Wujów krótko wywnioskował:
- Będzie słynnym krawcem i będzie szyć stroje dla pewnego zakonu. Popadnie w alkoholizm przy okazji - lecz się opamięta i napisze o tym książkę, z wydania której będzie miał dobrobyt do końca życia!

Jeszcze jeden zwyczaj z okazji urodzin to podrzucanie przez ojca tyle razy, ile dziecko kończy lat.
Tata bardzo pewnie, bardzo wysoko - lecz by cały czas mieć kontrolę podrzucił Olusia.

Niestety sprawność i wyrzut ojców kończy się z reguły koło 12 roku życia dzieciny :))))

Bracia więksi ogród ozdobili plakatami ku czci:

I najfajniejsze zabawy nie były zbyt intelektualne :), lecz prostolinijnie radosne!

Ale także dzieci odnajdywały radość z wyciszenia i zadumy:

Następnego dnia Panicz Aleksander udał się samolotem na kolejne zasłużone wakacje, lecz powrócił, by jutro - jak w ubiegłym roku, lecz już nie w chuście - podziwiać Braci na apelu szkolnym.

Idzie szkoła -  kejkum, kejkum, Olo ratuj!