Merynos ze spanielem

Na wrzecionie skręcałam w miarę wyczesywania długie kłaki z uszu mojego cocker spaniela.
Jest to włos bardzo długi i miękki. Niemniej jednak uprzędzione na kołowrotku stały się i podatne na filcowanie i drapią.
Mniej niż wrzosówka czy owca górska, ale jednak.

Pierwszy wyrób z sierści mojego Bajtka jest do tej pory w szafie, przyszły pierwsze chłodne dni to może założę niedługo. Bo to jest bardzo ciepłe i jednak bardzo oryginalne rozwiązanie.

Zapełniłam wrzeciono i zaczęłam Bajtka regularnie strzyc u fryzjera na krótko, więc skończyło się zbieranie jego sierści.
Merynosa prosto z łączki dorwałam i zgrubnie uprzędłam. Farbowałam runo - miał to być koral, ale merynos za dużo pomarańczowej farby wessał i stał się rudy.
Połączyłam to z singlem bajtkowej sierści i razem uprałam, by sprawdzić co z tym filcowaniem.
No i nic.
Zero strat na długości, zero drapania. Uzyskałam grubą nić i absolutnie nie filcuje się to-to.

Początkowo miała być torebka, dlatego taka gruba nitka z bąblami dla faktury i ten spaniel co miał się według znaków poprzednich sfilcować. A teraz to się nadaje do ciała - zaczęłam robić otulacz na szyję.
Chwilowo go nie ma skończonego, bo ciepło było, a i koncepcja mi się zmienia.
Ten kolor to też raczej nie moje kolory, więc możliwe, że w garze skończy by kolor wytłumić.
Tylko wtedy spaniel się ufarbuje.

Na samym wierzchu leży malutki motek cockera ukręconego z kaszmirem i alpaką - kolorystycznie do wykończenia.
Być może nitka z wrzeciona uzyskuje jakiś inny skręt, który powoduje, że traci ta sierść ciągoty do filcu.
Tego nie wiem w tej chwili, jak mi się to powtórzy - to będę pewna.