Wsiowo tym razem i marudnie

Urlopu ma się zbyt mało.
Tydzień spędziłam w domu na posługach rodzinnych, kilka dni potem na działce i przy drutach. I było mi bardzo miło!
Od kilku tygodni wieczorami i w weekendy wydzwaniał nieznany numer. Sądząc, że któryś z klientów - nie odbierałam. Czasem mylę się i dzwonię z prywatnego.

Małżonek zaczął nudzić o wyjazd na wieś i w końcu na odczepnego wyraziłam zgodę. Zadzwoniłam więc do kuzynki.
- O Boże! Żyjesz? Bo ja do ciebie dzwonię wieczorami i w weekendy, a tu nikt nie odbiera! Ciotka z Łodzi dostała bojowe zadanie sprawdzić co się stało!
Radość ją przepełniła, że chcę przyjechać!
Lubi mnie.
Poleciałam więc jeszcze w piątek na działkę poopalać się na zapas i po południu wyjechaliśmy.


Po drodze mijamy miasteczko Złoczew.
Zawsze muszę tam wysiąść i polatać po sklepach. Kupujemy wędliny u Szaflika, rzucam okiem do pasmanterii, która zanika i wpadamy do księgarni. Uwielbiam takie mieściny.
Jeszcze zdaje się, że zza rogu wyjdzie Żyd z pejsami.




Niedaleko jest też Brzeźnio, a w centrum taki dom:




Żółta tablica jest najpaskudniejsza jaką można tu postawić.



Na wsiach nie ma rolników.
Nie ma krów. Nie ma traktorów i zapachu obornika.
Na wsiach są letniska. I przemęczeni lenistwem ludzie. I główny temat rozmów to zdrowie.

Nienawidzę rozmów o chorobach!
Nie interesują mnie cudze kręgosłupy i woreczki żółciowe, nie rusza mnie rwa ani zatoki. Słucham ludzi, którzy operują nazwami swoich chorób i medykamentami na to oraz opisem badań i nie rozumię ich.
Sami sobie tym gadaniem choroby ściągają z kosmosu. Myślą, że wywołują współczucie.
Ja jestem zdrowa. Ja gdy mnie boli łeb - biorę ibuprom lub piję wodę i nie marudzę. Nie pasjonują mnie odkrycia medyczne i konieczne badania. Ja umrę w biegu.
Czuję zażenowanie, kiedy dowiaduję się, gdzie kogo i co strzyka. I nie współczuję. Jedyny wyjątek to tragiczne wypadki. Nieszczęścia.


Ludzie na wsi wstają o ósmej. Nie porykuje na nich krowa.
Ludzie na wsi dziwią się, kiedy ktoś wstaje o szóstej by dłubać słonecznik lub ganiać po polu.
Ludzie ze wsi nie rozumieją, dlaczego ludź z miasta nie ogląda Familiady i nie zna seriali.
Ludzi zadziwia i niepokoi pies w bandance i na smyczy.
Ludź z miasta kocha to swoje zwierzę i unika potrącenia przez samochód, oraz wie, że w lesie pies też powinien być pilnowany. Wiejskie pieski mają krótkie życie i miski z resztkami.
Ludź z miasta dowiaduje się takich cudów, że psu nie daje się kości, bo........ oczy mu ropieją!
A na robaki to lepiej nie dawać, bo jeszcze psu zaszkodzi!
Dobrze, że weterynarz szczepi obowiązkowo.

Kilka zwierzaków udało mi się jednak zobaczyć:


Za takie jeszcze można dotacje unijne dostać. Za kilka lat będą same psy.

Mój Bajtek zachwycał się przestrzenią, musiał być wyprowadzany, bo na terenie ogrodzonym jest jego dom i tu nie sposób. Nie potrafi.
Najlepsze były do biegania ścierniska i nieużytki, skokom nie było końca, a nos cały czas przy ziemi:


A po bieganiu, zasypiał w kwieciu, kuzynce to nie przeszkadzało, a jemu kwiatki dodały urody.


Bajtkiem zaopiekowała się Miśka, kiedyś jako szczenię wyrzucona do lasu.
Kuzynka ją znalazła, nadała imię Michalinka, rankiem wita psa słowem "Bonjour".
W szczególnej urodzie Miski dopatrzyła się cech Corgi i traktuje ją po królewsku.
Wieś też upatruje tu pewien rodzaj fiksacji u kuzynki, która niejednego psa przygarnęła i dała mu dom.
Prawda, że urodę ma nieszczególną, lecz wielkie kochane psie serce:




Ta wieś, gdzie spędziliśmy wydłużony weekend posiada jeszcze kilka starych chałup:






Wiem, że kiedy one padną, to pojawi się tylko polana ze śliwkami i gruszkami w zaroślach


a ukryta studnia będzie jedynym dowodem na istnienie tu domu i rodziny


W szczerym polu straszy upadły hipermarket - czyli sklep GS.


a dookoła rosną domki emerytów i rolników bez ziemi.

Wkurza mnie to bezustanne gadanie o braku pieniędzy, nieopłacalności, wspaniałym życiu w mieście i ogólnej niemożności.
Tylko skąd na wsi taki skok w budownictwie? Skąd w tych garażach ze stodół takie samochody?

Mimo wielkiego umiłowania takiego wiejskiego życia, nie chciałabym mieszkać z typowymi rdzennymi przeciętnymi ludźmi.
Albo osoby zjawiskowe, albo samotność.

Cdn...............