Wsiowo letniskowo - czyli cd.

Moje letnisko to było takie opuszczone, zaniedbane, zarośnięte krzakami stare gospodarstwo.
Kupione 10 lat temu przez kuzynkę, sporo ode mnie starszą, ale w tej chwili równamy się wiekiem. Kiedyś do niej mówiłam "Ciociu", dzisiaj po imieniu!
Wychowała się na wsi, lecz całe dorosłe życie spędziła w mieście. Była bibliotekarką.
Kiedy wyszła drugi raz za mąż, postanowiła powrócić. W rodzinnej miejscowości nie udało się nic taniego znaleźć.
Zamieszkali obok w malutkiej wsi.
Kupili dżunglę i wyrąbali z krzaciorów dojście do starej chatki.
Oczywiście cała wieś radziła toto wyburzyć.
Nie ulegli i postanowili zostawić.

Jak kiedyś mało miejsca potrzeba było człowiekowi.
Chatka - to jedna izba i kuchnia. W kuchni gotowało się ludziom i zwierzakom. W izbie się spało. Na stryszku był skład siana i słomy. Na środku podwórza stodoła. Gdzieś pewnie była psia buda, może mała obórka. I koniec.
No i studnia. Najważniejsza budowla.
W chatce mieszkało starsze małżeństwo, umarli jako długowieczne stadło w krótkim odstępie czasu. Nikt nie chciał włości zatrzymać.


Na szczęście moje mieszczuchy zorganizowali pasiekę, hodują króliki, postawili swój dom całoroczny i serdecznie zapraszają.


Właśnie u nich można sobie akumulatory naładować spokojem, chociaż i spragnieni rozmów byli. No, ale i ja tam dwa lata temu byłam.

...........................................
Aby wyjechać, musiałam jeszcze synusia przygotować.
Po raz pierwszy zostawiliśmy go samego, z gotowaniem dla siebie i opieką nad kotami, świnkami morskimi, szczurami i kwiatami.
Nie jest to u mnie takie proste, syn jest lekko opóźniony w rozwoju. I chociaż robi wrażenie normalnego chłopaka, to ja się jednak martwię. Więc nie dla mnie szalone eskapady znienacka. Muszę i to brać pod uwagę.
Ale dał radę!
Aby nic sobie nie wymyślił - typu "jadę na spotkanie do Częstochowy", czy "klan Gwiezdnych Wojen ma biesiadę z walkami na miecze" lub "idę do wujka pograć na pianinie" - dowiedział się godzinę przed naszym wyjazdem, ze zostaje sam.
Dumny i blady zrobił spis niezbędnych produktów na 3 dni rozłąki i zrobił zakupy. Frytki, kawa, mleko, kiełbasa i jajka. To jego sposób odżywiania.
Kazałam mu przy sobie telefon naładować i powiedziałam, że jak nie odbierze - to jestem za dwie godziny i dostanie lanie!
Zadzwoniłam tylko raz i przekazałam ile wody ma lać do skrzynek z kwiatami. Poleciłam go potem łasce Boskiej i dzięki temu miałam luz. Niech trochę i Pan Bóg go popilnuje!
Nie przekazałam babciom, że dziecinę porzucamy i siostry też były daleko.
Kiedyś ten krok trzeba było zrobić.
.............................................

Więc sama z psem i kucharzem pojechałam.
Witała nas sygnaturka kościelna u powały ganku


Za płotem znajduje się miejsce po opuszczonym gospodarstwie, które pokazałam w poprzednim poście.


Rabaty z kwiatami urozmaicają podwórko



Jest miejsce na ognisko, trzepak,huśtawka, suszarka, wąż ogrodowy z którego można sobie zrobić wspaniały prysznic nagrzaną od słońca wodą.


Domek ma własną kuchnię i wc. Ale obiady robione przez mojego Jacka i Bogusię jedliśmy u gospodarzy na tarasie. Bez cudowania, po domowemu, na luzie.


Ja się najęłam za pomywaczkę i tyle mnie widzieli przy robocie.
Ale nauczyłam się piec chleb i w jakimś następnym poście nauczę i Was.
Wczorajszy zeżarła mi rodzina jeszcze gorący.
Za słodycze mieliśmy do ssania plaster miodu, każdy wycinał z ramki kawałek i wysysał miód. Pychota!


Korzystając z pięknej pogody na leżaku w słoneczku dziergałam spódnicę.
W tym czasie oni gotowali, potem lataliśmy po polach i lasach na piechotę i rowerami. Wieczorem wpadaliśmy do kolejnych wsi po kilku rodzinach na ploty i wódeczkę.

Mój mąż nie omieszkał straszyć tubylców wiadomościami, że to co oni i ja w dzieciństwie skwapliwie jedliśmy usmażone na blacie płyty kuchennej to nie "lebiódki" tylko MUCHOMORY MGLEJARKI!
Nietrujące, ale słowo "muchomory" działało jak piorun. Z tym, że bardziej im robiło się mojego męża żal, że takie rzeczy wie! Bo dla nich to on taki nieszkodliwy fantasta!
Przy wódeczce (fantastyczne wiejskie wynalazki - oby unia się tego nie czepiła!) snuł plany przebudowy, reorganizacji, ekonomiczne i polityczne!
Może coś z tego utkwi w głowach, ja wątpię.
Na rowerkowym spacerze o szóstej rano znalazł jabłonkę przy drodze w lesie. Już ją zaznaczył i Zygmunt ma ją dla nas wykopać.
Zygmunt daje mu darmo inne - a on chce taką bidulę z lasu!

Do Bogusi zjeżdża kilka osób na zmianę.
Ciotka z Łodzi z psiapsiółką, my, rodzinka z Francji, córka z Holandii.
U niej jest luz.

Nie ma spania z kurami, można siedzieć do oporu i gadać w nocy, można goło łazić jak ktoś ma taką potrzebę. Można iść do kościoła, można nie iść. Można uwalić się na kocu w dowolnym kącie. Można palić papierosy, pić piwo, siedzieć przy radiu lub w ciszy. Można łazić w piżamie. Można używać drewnianej sławojki na tyłach obejścia.
Można nie jeść i można stosować swoje diety. Nikogo nikt nie przekonuje do swoich racji. Ja z racji wielkiej tęsknoty Bogusi za rozmową poświęcam jej ociupinę czasu na wygadanie. To moje koszta.

Bogusia zaprasza, lecz jak to z urlopem u mnie w firmie, zobaczymy. Wybieram się jeszcze raz tego roku.

No i teraz widzicie jak wygląda pozostała część wsi.
Wyrastają domki lepsze, gorsze, ładniejsze, brzydsze, budowane samodzielnie od podstaw i przebudowywane stare.

Tylko tych kur próżno szukać!