Starsza Pani

Zaczęłam nią być o 8 rano.
Mam koczek i okulary, mam tłuste okrągłości i kota. Mam także fotel lekko bujany i na drutach robótkę.
A poza tym mam działkę i lubię na niej pracować.
Wnucząt mam czwórkę i mam nadzieję, że jeszcze ich będzie kilka.

Pysk mi się w uśmiechu rozłożył patrząc na śliczną pracę Joli i dusza się uśmiechnęła, gdy przeczytałam życzenia.

Jola jeszcze sprawiła mi radość obdarowując moje bliskie - szwagierkę Elę z tej samej okazji kilka dni wcześniej:

oraz moją córcię Olę, która również w czerwcu miała swoje święto:

Ja jeszcze cieszę się z innych prezentów od Joli - mulin rayon DMC:

Haftu, który bardzo mi się podoba:

I świetnej podkładki magnetycznej!

Do tej pory służyły mi  takie pomoce naukowe z podpórki do książki (okazja w sieciówce) i tacka-blaszka do pieczenia za ok 7 zł (też sieciówka).

Swojej konstrukcji nie zamierzam się pozbyć, bo mieści większe formaty, np całe gazetki.
Gdyby ktoś chciał sobie podobne sprawić - to doradzam blachę o prostych kątach, wtedy jest wzór stabilniejszy i gazeta opiera się o dolną ściankę. Blacha do rolady jest za duża, ta o 3 ściankach.
Można oczywiście uprosić o przycięcie do formatu A4 zwykłej blachy, ja niestety nie mam takich możliwości.



Lecz radość psuje dźwięk opadających miarowo i jednostajnie kropel z sufitu w naszych pokojach.
Leje się.
Po szmacie krople mniej się rozbryzgują. Mam świetną deszczówkę do podlewania kwiatów, miękka i przefiltrowana. Boję się używać górnych świateł.
Znawcy tematu powiadomieni - Najwyższy wie, kiedy nadejdą.
Zapewne kiedy dach obeschnie i ilość powtórzeń zgłoszenia nasyci zarządcę.

I ktoś w nocy rozbił szybę w moim samochodzie. Przednią. Wygląda na rzut czymś ciężkim z okna.
Zawsze kiedy Mama wykupuje leki z moją pomocą trafia mi się taki ekstra wydatek.

Trzeba napompować rower, chociaż to bez sensu, bo trzeba nowe dętki kupić.
Jest mi smutno. Łkam z bezsilności. Jedno bydlę chodzi szczęśliwe, że komuś dosadziło..
Mam do załatwienia i rejestrację w kolejnej poradni (daleko), kolejne wizyty w sklepach ortopedycznych, gdzie trzeba zawozić Mamę, a za chwilę wożenie na rehabilitację. Plany finansowe i tak napięte, bo zaraz oc czeka.
Do pracy wieczorem też mam 4 km w jedną stronę. Dziś nie mam pomysłu na dojazd.
Pójdę piechotą zaryczana. Zaraz i tak muszę zejść na dół leki zamówione odebrać, to w sumie dobrze że pada, łez nie widać.