Chwilowo szyję

Nie będzie mnie jakąś chwilę, ale może w przerwach, by ręka sił nabrała uda się coś u Was obejrzeć i napisać.
Z tym napisaniem gorzej, bo czytam wszystko przez czytnik i subskrybcje blogów i tu raczej jestem na bieżąco.

Szyję poduszki dla dzieci z Domu Dziecka. W planach około 20 sztuk.
Już mam prawie 14 gotowych wierzchów.

Nie zapraszam gości, bo mam wszędzie stosy szmatek, nożyczek i nici, wstyd tak chałupę zapuścić.
Ale staram się co wieczór na mokro podłogę umyć, wór ścinków wyrzucić i chociaż w moim rozumowaniu poukładać, jakkolwiek by to nie nazwać.
Mąż nie krzyczy, bałagan tylko w pracowni.

Wykorzystuję hafty nadesłane przez Frasię, Aeljot, Jolę, MagdęP, Grażkę i Karolinkę z klubu Igiełka.
Potem poproszę Was o korektę podpisów, bo już sobie nieźle wymieszałam.

Alusia wzrokiem pyta: - Babciu, zdążysz? Dużo tych twoich dzieci?

- Dużo Wnusiu. Za dużo. Czasem nie wiem, czy lepszy taki dom, czy dom rodzinny.

Mimo wszelkich starań, dotacji, darczyńców to biedne placówki, bo w nich stale brakuje troski i serca dla każdego. Patrząc na moją Alusię widzę, ile uwagi rodzicielskiej potrzebuje.
A tam w czyściutkich łóżeczkach, kojcach, na kolanach, na rękach, najedzone - ale głodne uczuć.


- To szyj! Moja ulubiona lala poczeka na sukienkę jeszcze!

Potem ten cud - koszyczek na małe Dziabągi, co go babunia zakupiła na targu cudów za 12 złociszy, jeszcze zmieni się w poręczne nosidełko od kołowrotka do maszyny :))))), z Dziabągiem w środku!

- Chyba wiem dlaczego moja babcia mówi, że jej Wnuczka to kosmitka!


Sama jestem kosmitka. Mężczyzna domowy lekko pukał w czoło na ten zakup.
A ja wiem, że w ten koszyk wyścielony mięciutko dzieci będą wchodzić i siedzieć, sama lubiłam tak w wieko od starej maszyny się wciskać.
Nie dla mnie bujaczki o napędzie samochodu, czy cwałującego konia. U mnie jest koc na podłodze, będzie koszyk Może nawet wielkie pudło z marketu i zasłonka na stole czyniąca namiot wezyra.
No bo spać u mnie można jak się chce.

I tak się głupio zastanawiam, a może te Dzieci nie mające własnych łóżek w domu rodzinnym właśnie i wyłącznie o łóżku marzą.
Z drugiej strony czując się kochanym, można nie zauważyć braku łóżka,  zabawki, pięknych ubrań, słodyczy....

No cóż, Olfa w dłoń! Janinka do boju! Wybrany kolorze nie zaprzepaszczaj się w otchłani ścinków!


To do miłego!
Na-ra, jak to podobno mówią w wielkim świecie!
Brrrr....okropność, ale gorsze jest "nar-ka" :)))))