Wielkanoc 2011

Nie skupiłam się w tym roku na ozdobach.
Nie udziergałam kurek, króliczków, nie mam jeszcze pisanek, zapewne będą minimalistyczne - farbowane w cebuli- takie najbardziej lubię.
Nie zrobiłam koszulek na szydełku, ani nie nauczyłam się frywolić.
Jak co roku na mojej babcinej komodzie stoi wystawka pocztówek, które sukcesywnie przychodzą.
Aby cokolwiek było nowego w domu wykonałam ozdobę, która po Świętach zostanie zdemontowana i posłuży w inny sposób.
Dawno temu za całą złotówkę kupiłam wściekle zielony szalik z włóczki trawki. Jest tak zielony, że nawet mnie powala. A w pudełku mam kwiatki od Pani Marzeny.


Szpilkami poprzyczepiałam kwiatki na łąkę i całość zawiesiłam na szafie. Szarfę trzymają dzwonek krowi i sygnaturka.

Między kartkami jest śliczny prezent od Frasi, która wyszyła przepięknie wielkanocny koszyczek. Frasiu - bardzo dziękuję, to piękna kartka!!!!

Jak widać, karteczkę przytrzymuje swoisty baranek. Jest to staroć przedwojenny, z resztką zielonej farby na spodzie, a wykopałam go na swoim ogródku.
Lata wojny i poniewierki między gruzami zrobiły swoje i w tej chwili wyoblony baranek przypomina Misia z Sobótki - prymitywną rzeźbę słowiańską.
Ale to moja durnostojka, i dla takich rzeczy mam zawsze miejsce.


W ostatniej chwili dotarła koperta od kochanej Tkaitki! Cudowna Elu - Twoje kurki są moją radością i będą na stole w czasie Świąt. W brzuszki im schowam jajka!
Kurki stoją na zielonej serwetce, która bardzo mi się podoba!

Kartka od Aty stoi zaraz przy kartce od Frasi - och jak ja kocham zielony kolor!!!!! Jest śliczna!


Ponieważ Wielkanoc rodzi nadzieję i wiarę oraz szczęście - ja staram się ją przeżyć radośnie i bardzo staram się wierzyć, że samo dobro przed nami.
Dojrzałam też do momentu - w którym brudne lekko okno w kuchni nie ma znaczenia, nie do końca wylizana podłoga też nie rozsieje zarazy, a na stole nie ma przymusu by znalazło się jedzenie dla pułku na cały tydzień.
Dziś - w Wielki Piątek mam czas na myśli i refleksje oraz modlitwę.
Po to by odczuć ulgę, trzeba ponosić trochę ciężarów. Potem zaś każda dobra chwila jest nagrodą.

Jutro będę w kuchni przy ciastach, więc dziś Wam wszystkim posyłam uściski i serdeczne życzenia - oby każdy dzień niósł radość!
I jak co roku Chrystus zmartwychwstaje - niech w Was budzi się wiara w lepsze, dobre, najpiękniejsze dni.
Swoje smutki i niepowodzenia ja przekazuję Ojcu - niech się sam o mnie pomartwi trochę - wszak jam Jego dziecię. Dobrze, gdy ma się kogoś takiego blisko!