Żyję w wielkim biegu, ale żyję

Niesamowite jesteście Dziewczyny.

Nie myślałam, że mnie w końcu do tablicy wywołacie. Tak sobie przeżywam w kątku to wszystko i opatuliwszy się w robotę i wir dokoła mnie samą siebie odstawiłam na boczny tor.
Nie będzie ani fotek ani szczegółowego sprawozdania, bo nie wyrabiam z nadmiaru. Chcę Wam tylko dać znać, że jestem.

Kochane, jeszcze parę dni i wreszcie powrócę do normalności. Oby było wszystko jasne: w domu ok, dźwigamy się.
Bałam się, że mąż ze stresu zacznie pić. Ale przeszedł sam siebie! Bardzo wrażliwy przeżył tragedię bez prochów i alkoholu. Ciężej, ale szybciej emocje wyszły.
Bardzo Go za to kocham i cenię.

Teściowa dostała bojowe zadanie nad zorganizowaniem rent dla osieroconych dzieci i pilnuje z mieczem sprawiedliwości, bowiem już ZUS zaczyna podchody. Ma też pokierować sprawą odszkodowania z ubezpieczenia.
Najstarsza ledwo osiemnastolatka musi pilnie udowodnić, ze nie parała się pracą i szybko uzyskać NIP.

Ela powróciła do pracy.

Krzyś zaczyna nas odwiedzać, bowiem zafascynowany jest naszymi zwierzętami i ma tu wiele przytulanek. Bajtek uwielbia go i czasem Krzyś wpada, aby z nim pobiegać po południu.

U mnie ok 12 urodzin i imienin w najbliższej rodzinie w tym czasie, wpadamy chociażby z drobiazgiem, żeby się przytulić i chwilkę pogadać.

W pracy młyn - okres ferii, salda, zastępstwa, szkolenia, najazdy audytu i ogólny szał.

W domu - cieknie dach, zamarzły nam dwa kaloryfery, moje auto w zaspie od 5 stycznia, małżonek odnowił ramę i lustro a teraz dzierga szafki w przedpokoju.
Olcia się zaręczyła. Cycek uczy się sam grać i nawet jakiś netowy konkurs wygrał.

W robótkach - niewiele, prace jednak są. Głównie jednak czynię posługi bycia z rodziną.

Jeszcze raz dziękuję za pamięć o mnie!
Susan ślicznie dziękuję za wyróżnienie, to prawda, że zawsze widzę ten drugi brzeg i następny dzień. Mam kilka wyróżnień blogowych, ale poukrywane w postach.

Serdecznie wszystkich pozdrawiam w biegu!