Lniano

Obszyłam już tukana, który powstał ze 20 lat temu i wisiał nawet w oknie u córek jako zasłonka, a potem powędrował na dno pudła. Tukan wypatrzony w jakiejś dawnej polskiej gazetce, odwzorowany "od ręki" i według własnego poczucia kolorów.
Ten rodzaj pikowania to "echo".
Zawiśnie w przedpokoju.

I w końcu uszyłam torbę z resztek kwiatków, które pozostały po zrobieniu bluzki. Bluzkę sama wymyśliłam, powstała z nowiutkiej bawełny z lumpeksu, kupowana po motku lub dwóch w różnym czasie. Cyce nieźle w tym wyglądają :))))
Ja jednakowoż pod spód zakładam własnoręcznie ufarbowaną koszulkę na specjalny odcień beżu.

Torba pakowna, pikowana, z podszewką, usztywnionym dnem, zapinana rzepem.


A to za sprawą zakupu lnu, który wypatrzyłam w krańcowo różnych cenach.


Z metra ten kawałek 6 zł, z naddatkiem, bo kobieta nie potrafiła go prosto uciąć. Miało być pół metra.
A ten drugi to płachta 2m na 1,8 z wyciętym kawałkiem za 5 zł! Resztka tak zwana.
Kocham takie przaśne szmaty. Jeszcze mam gobelin do oprawy.

Wyrwać się z domu niełatwo. Zwłaszcza na urlopie.
Wydaje mi się, że uda się tyyyyle zrobić. Nie dość, że robótkowo to i działkę odchwaszczę, dom odpucuję, uszyję wszystko co sobie zaplanowałam, narobię fotek, wylatam psa, udzielę się towarzysko.
He, he!

Niespodzianie otrzymałam cudny wzór do wyszycia XXX i natychmiast poleciałam po materiał. Oczywiście w domu policzyłam nitki w DMC do hardangera i zmierzyłam ile potrzebuję.
W sklepie koloru odpowiedniego nie było, biały, jakiś żółtawy dziwny, niebieski i brzoskwinia.
A ja marzyłam o beżowym. Wzrok pobiegł w stronę kanw. Nie najtańszych. Poprosiłam o przeliczenie i pomierzenie czy aby kwadratowa i na pytanie: ile? 60 cm!
Jeszcze o naiwności zapas tam ujrzałam! Wyłożyłam 50 zł, jeszcze sobie Anchora multicolor zakupiłam.


No i do kitu z takimi zakupami. Nijak się ta kanwa do projektu nie ma, zabrakło mi 2 cm aby wzór zmieścić! Bez zapasów!
Głupia blondynka!
Teraz muszę kolejny zakup kanwy lub tej hardangerowej białej zaplanować. I z tym będzie największy kłopot - bo kiedy?

Wkrótce jadę na wieś. Zabieram tradycyjnie coś do łap. Nie sądzę, aby dane mi było coś do końca zrobić.
Chyba zabiorę szydełko.
Kucharza też i psa.
I aparat.
I tabletki od bólu głowy.