Kapciuchy

Niełatwo mi było znaleźć niepotrzebny kłębek.
Ale szuranie plastikowymi podeszwami po panelach w czasie kiedy dywan powędrował do trzepania skutecznie pozwoliło oddać na potrzeby ruchliwych stóp wełnę.

Miały być najprostsze - prostokąty złapane na końcu w okrąg i zszyte do około połowy. Ale pomyliłam się w obliczeniu i płytka część na okolice kostek okazała się za mała, by otulić paluszki dzieci.

Pomyślałam więc nad poszerzeniem części przedniej kapcia i takie były etapy:
Prostokąt z podwójnej nitki, francuz, druty 3,5 (addiki jakby co :)

Potem zbierałam po dwa oczka, pomijając oczka brzegowe przerabiane pojedynczo:

Taka ilość została zamknięta w kółeczko igłą, nitka podwójnie została przewleczona.

Wykorzystując długi odcinek, który sobie zostawiłam na to zszycie mogłam na tej samej nitce dorobić wierzchy kapci. Nabrałam 3 oczka:

I teraz co drugi rząd dodaję, łącząc brzeg z wierzchem po jednym oczku z boków - ale do 7 na drucie.
Już w trzecim dodaniu mam taką ilość oczek, więc w czwartym muszę środkowe trzy oczka przerobić razem.
Wszystko po to by nam się forma nie rozeszła. Dokładam i zbieram te oczka do pożądanej wielkości wierzchu.

Lecimy z tym koksem do prawie połowy i albo zakończymy w tym miejscu, albo obdziergamy szydełkiem, albo wykończymy na drutach.
Wcześniej zaszywamy piętę, ale w formie kurzej stopki. Nie należy się przejmować jak coś krzywo wyjdzie.

Zdecydowałam o wykończeniu jednej pary na drutach, nabierając z obwodu oczka i lecąc w koło przez dwa rzędy dżersejem.
Zakończyłam bez specjalnych efektów i wręczyłam dzieciątkom.

Drugi z młodzieńców ma wykończenie kapci szydełkowe i niewiele się ono różni. Grunt, że cisza zapadła.


Odszukałam jeszcze kilka kłębków na taki cel, bo dla dzieciaków to najwygodniejsze paputki. Po wizycie wędrują do pralki i stale są czyste.